မေမ့ႏိုင္မိုး(၄)

စိုင္းတုိ႔ၿမိဳ႔ကေလးသည္ ေတာင္ေတြ၀ိုင္းေနေသာ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႔ေလးတစ္ၿမိဳ႔ၿဖစ္သည္။ အေ႐ွ႔ဘက္မွာ ညိဳ႔မွိဳင္းမွိဳင္းေတာင္တန္းၾကီးေတြကာဆီးထားသည္ ေတာင္ေၿခေတြမွာထင္႐ူးေတာအုပ္ကေလးမ်ား႐ွိသည္။ အေနာက္ဘက္မွာက ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီး အေ၀းကိုေမွ်ာ္ၾကည့္လွ်င္ မွဳန္ရီရီၿဖစ္ေနတဲ့႐ွမ္းေတာင္တန္းၾကီးေတြကိုၿမင္ရသည္။ ၿမိဳ႔မွာကတစ္ထပ္အိမ္္ပုေလးေတြနွင့္ ႏွစ္ထပ္အိမ္ေတြသာမ်ားသည္.. လမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေၿဖာင့္ၿဖဴးၿပီး အမွိဳက္သရိုက္ကင္းသည္။ ၿခံဳေၿပာရရင္ အဆင္ေၿပေနခ်င္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႔ေလးၿဖစ္သည္။

“သားေရ .. ပန္းပင္ေတြေရေလာင္းၿပီးၿပီလား ထမင္းစားရေအာင္”
“လာၿပီ.. ေမ”
“အိမ္ထဲမ၀င္ခင္ ေၿခေတြလက္ေတြအရင္ေဆးဦး”
“အမေလး ေအးလိုက္တဲ့ေရ.. ၿမန္ၿမန္လုပ္မွ”
စိုင္းေမေမၿပင္ထားေသာ ထမင္းစားပြဲသည္ စားခ်င္ဖြယ္ ေမႊးၾကိဳင္ေနသည္။ စိုင္းၾကိဳက္ေသာဟင္းမ်ားမို႔ မ်ားမ်ားစားလိုက္ဦးမည္ဟု အားခဲထားသည္။ ေမ့ကိုဦးခ်ၿပီးတာနဲ႔ အားရပါးရစားေတာ့သည္.. ဗိုက္လည္းအေတာ္ဆာေနသကိုး။
“သားၿဖည္းၿဖည္းစား နင္ေနဦးမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
“သားေဖေဖက ေနာက္နွစ္ရက္ေလာက္ေနမွ ၿပန္ေရာက္မယ္တဲ့ .. ေန႔လည္ကဖုန္းဆက္တယ္”
“ေဖေဖအလုပ္ေတြမ်ားေနလားေမ..”
“သိပ္ေတာ့မမ်ားဘူးတဲ့ ပစၥည္းေတြမေရာက္ေသးလို႔ ေစာင့္ေနရတယ္ေၿပာတာဘဲ”
“ဟီးၿပန္လာမွ မုန္႔ဖိုးေတာင္းရမယ္”
“ဟင္း ဒီေကာင္ေလး ဒါမ်ိဳးက်ေတာ့တတ္တယ္.. စားစား ၀ေအာင္စားေနာ္ ၿပီးမွ ဗိုက္ဆာတယ္ထပ္လုပ္မေနနဲ႔”
ပါးစပ္ထဲမွာၿပည့္ေနတာမို႔ ေမ့ကိုေခါင္းသာၿငိမ့္ၿပႏိုင္သည္..။


ဒီရက္ပိုင္းနည္းနည္းေအးသည္.. ေစာင္ေလးၿခံဳၿပီးေကြးေနရရင္ေကာင္းမွာဘဲဟုေတြးကာ စိုင္းေစာေစာအိပ္ရာ၀င္ၿဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္.. ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ၿဖင့္ မ်က္စိေၾကာင္ေနသည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ စိတ္ကေရာက္တတ္ရာရာေတြးေတာ့သည္။
“မနက္ၿဖန္ေက်ာင္းေရာက္ရင္ေတာ့ ၿပည့္ၿဖိဳးဆီက ငါေခ်းထားတဲ့ပိုက္ဆံ ၅၀၀ ၿပန္ေတာင္းရအံုးမယ္.. ဒီေကာင္ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလားမသိဘူး”
“ဟိဟိ ေဇာ္မင္းကိုေတာ့ ခံုေ႐ွ႔ကဂြက္ေထာ္မေလးနဲ႔ စအံုးမွ”
စိုင္းတစ္ေယာက္တည္းအေတြးေတြပြားေနသည္။ ေတြးရင္းေတြးရင္း အေတြးထဲမွာ ၿပတင္းေပါက္ေလးတစ္ခုေပၚလာသည္..။ ၿပတင္းေပါက္ေအာက္မွာ စာေရးစားပြဲတစ္ခု ေနေရာင္ၿဖာက်ေနသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေမးေလးေထာက္လို႔ အသာအယာထိုင္ေနသည္..။ ဒါေမႏွင္းၿဖစ္မည္.. .. အနားသြားလို႔နာမည္ေခၚလိုက္ေတာ့ အၿဖဴေရာင္အလင္းမွဳန္ေလးေတြ ၿပန္႔က်ဲသြားသည္..။ စိုင္းအိပ္ရာမွႏိုးလာသည္..... အိပ္မက္မက္ေနတာဘဲ။ နာရီၾကည့္ေတာ့ ၆နာရီခြဲ.. မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ ၿပီးေတာ့ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကိုၿပင္သည္။


ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေဇာ္မင္းနဲ႔တစ္ၿခားသူငယ္ခ်င္းေတြေက်ာင္းသန္႔႐ွင္းေရး.. တံၿမက္စည္းလွည္း အမွိဳက္ေကာက္ေနၾကသည္။ ဒီေန႔အစိမ္းအသင္းအလွည့္ေပကိုး.. နက္ၿဖန္ေတာ့ စိုင္းတို႔အနီအသင္းအလွည့္ၿဖစ္သည္။ ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိုင္းတို႔အတန္းထဲက မာလာနွင့္ နန္းသိီတာတို႔ စကားမ်ားေနၾကသည္...။ သူတို႔ေဘးမွာထုိင္ေနတာက ေမႏွင္း .. ဟိုနွစ္ေယာက္ေၿပာတာကိုစိတ္၀င္တစားနားေထာင္ေနသည္။ သူတို႔နားစိုင္းေရာက္သြားေတာ့
“ဟဲ့တိုးတိုး ဟိုမွာလူလာေနၿပီ” နန္းသီတာကေၿပာသည္။
“ဒီတစ္ေယာက္ကလဲ ဒီမွာေၿပာလို႔မၿပီးေသးပါဘူးဆိုေနမွ”
စိုင္းက “နင္တို႔တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ဘာေတြေၿပာေနတာလဲ ငါဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္းေတြလား”
“ဟုတ္မယ္အားၾကီးၾကီး နင့္မေကာင္းေၾကာင္းေတြေၿပာေနတာ .. အယ္ ဟုတ္ဘူး ဟုတ္ဘူး..ဟီးဟီး”
မာလာကအရပ္ပုပုနွင့္စကားမ်ားသည္.. အတန္းထဲမွာစကားအေၿပာဆံုးသူဆိုရင္ မာလာကဗိုလ္ဆြဲလိမ့္မည္။ နန္းသီတာကေအးသည္ ေအးပင္ေအးေသာ္ၿငားလည္း မာလာေၿပာသမွ်ကိုေတာ့အမာခံ အားေပးအားေၿမွာက္ၿပဳသည္။ သူတို႔နွစ္ေယာက္ေပါင္းစက္ေသနတ္ပစ္လွ်င္ ဆရာမေတာင္မနည္းေၿပာယူရသည္။
စိုင္းက “ေမနွင္း သူတို႔ေၿပာတာေတြေလွ်ာက္မယံုနဲ႔ေနာ္... အေကာင္းတစ္ခုမွမပါဘူး သိလား”
ေမနွင္းၿပံဳးသည္.. စိုင္းစိတ္ထဲမွာေပ်ာ္သြားသလို..။
“ဟုတ္ပါဘူး ငါတို႔ကေက်ာင္းရဲ႔ အစဥ္အလာေလးေတြေၿပာၿပေနတာပါ.. သြားငစိုင္း နင္နဲ႔မဆိုင္ဘူး”
“ေနပါအံုး နင္ကေမနွင္းကို ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ.. ေက်ာင္းတက္တာမွ တစ္ရက္ဘဲ႐ွိေသးတယ္”
မာလာက “ေအးေလ ငစိုင္းနွယ္ သြက္ခ်က္ကကမ္းကုန္”
“ဟာ ဒီလိုပါ..”
“ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုေတြလုပ္မေနနဲ႔ မွန္မွန္ေၿပာ.. မေၿပာလို႔ကေတာ့ေနာ္.. သိတယ္မလား”
“၀ါးဟားဟား....ဟား.....!!!”
“အံမေလး ဘုရားၾကီးကယ္ေတာ္မူပါ..” မာလာကအာၿပဲနွင့္ေအာ္ၿပီးထြက္ေၿပးသြားသည္..။
ၿပည့္ၿဖိဳးတစ္ေယာက္ သစ္ပင္ေနာက္ကေနပုန္းေနၿပီး ေၿခာက္လိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္..။ စိုင္းကေတာ့႐ိုးေနၿပီမို႔ မလန့္ေတာ့...။
နန္းသီတာက ေၾကာက္လို႔ေမႏွင္းကိုဖက္ထားသည္..။ ခဏၾကာေတာ့မာလာၿပန္ေရာက္လာသည္..။
“ၿပည့္ၿဖိဳးစုတ္.. နင္လည္းေသမယ္.. နင့္အေမနဲ႔ကိုတိုင္မွာ..”
ၿပည့္ၿဖိဳးက တဟားဟားႏွင့္ရယ္လို႔မၿပီးေသး .. ေမႏွင္းကတခိခိရယ္ေနသည္... နန္းသီတာကမ်က္နွာၾကီးပုပ္လို႔။ မာလာက “ေတာ္ေတာ့ မရီနဲ႔ေတာ့လို႔ဆိုေန..”လို႔ေၿပာ႐ံု႐ွိေသး ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးသည္။ အတန္းထဲေရာက္သည္အထိ မာလာနွင့္နန္းသီတာက ၿပည့္ၿဖိဳးကိုမ်က္ေစာင္းတခဲခဲနွင့္..။

“သီဟ”
“႐ွိပါတယ္ခင္ဗ်”
“နႏၵာေအး”
“႐ွိပါတယ္႐ွင့္”
“ေမႏွင္းမိုး”
“႐ွိပါတယ္႐ွင္”
ဆရာမနာမည္ေခၚေတာ့မွ သူ႔နာမည္အၿပည့္အစံုက ေမႏွင္းမိုးတဲ့.. မိန္းကေလးဆန္ေသာနာမည္ကေလး။ “႐ွိပါတယ္႐ွင့္” အစား “႐ွိပါတယ္႐ွင္” လို႔ထူးလိုက္ပံုေလးကတစ္မ်ိဳးနားေထာင္လို႔ေကာင္းေနသည္။ စိုင္းၾကာၾကာမေတြးႏိုင္ ဆရာမကစာစသင္ၿပီ..။ ပထမတစ္ပုဒ္ကို ေက်ာ္ကာ ကဗ်ာဒုတိယအပုဒ္ကိုစသင္သည္..။ ကဗ်ာနာမည္ေလးက The Arrow and the Song တဲ့.. နာမည္ၾကီးကဗ်ာဆရာၾကီး Henry Wadsworth Longfellow ကေရးခဲ့သည္ဆိုဘဲ.. ။
“I breathed a song into the air,
It fell to earth, I knew not where;
..................
..............................”
ကဗ်ာေလးက႐ြတ္လို႔ေကာင္းသည္..။ ဆရာမက စကားေၿပၿပန္ေပးေတာ့ပိုလို႔ အဓိပၸာယ္ၿပည့္စံုသြားသည္ဟုထင္ရသည္။ ကဗ်ာအနွစ္ခ်ုဳပ္ကေလးက ကဗ်ာဆရာကၿမားတစ္စင္းကိုပစ္လႊတ္လိုက္ေတာ့ လႊတ္ကနဲ႔ထြက္သြားလိုက္တာမ်ား ဘယ္ေနရာကိုက်သြားလဲဆိုတာကို မၿမင္မိဘူး။ ကဗ်ာဆရာကပဲ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကိုဆိုညည္းမိၿပန္သည္.. သီခ်င္းသံစဥ္ေလးလြင့္ပ်ံ႔သြားလိုက္တာမ်ား ဘယ္ဆီေရာက္လည္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး..။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတဲ့တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကဗ်ာဆရာပစ္လိုက္တဲ့ၿမားကို ၀က္သစ္ခ်ပင္အသားထဲမွာ မက်ိဳးမပဲ့ဘဲၿပန္ေတြ႔သလို ဆိုညည္းခဲ့တဲ့သီခ်င္းကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႔နွလံုးသားကေန အစအဆံုးၿပန္ၾကားရေလတယ္တဲ့..။ ကဗ်ာအနွစ္ခ်ဳပ္ေလးနားေထာင္ၿပီးေတာ့ စိုင္းရင္ထဲမွာစြဲသြားသည္.. ကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္သည္။ ေမႏွင္းကိုတိတ္တိတ္ခိုးၾကည့္မိေသးသည္.. သူစာေရးေနသည္.. ကဗ်ာေလးကူးေရးေနသည္..။ ေဘးမွာ မာလာနွင့္နန္းသီတာ စကားတြတ္ထိုးေနသည္... တစ္ခုခုအေ၀မတည့္ပံုရသည္..စိုင္းၿပံဳးမိသည္..။

ဒီမနက္စိုင္းေက်ာင္းကို ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေစာထြက္လာသည္.. ဒီေန႔အနီအသင္းေန႔။ ေက်ာင္းမွာ ဘုရားပန္းတင္ ေသာက္ေတာ္ေရလဲ၊ သန္႔႐ွင္းေရး အားလံုးလုပ္ရမည္..။ မနက္ေစာေစာထၿပီး ေမ့ကိုခြင့္ေတာင္းကာ ဘုရားပန္းအတြက္ ႏွင္းဆီပန္းအလွဆံုးသံုးပြင့္ခူးလာခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေပါက္၀ေရာက္ေတာ့ လူ႐ွင္းေနသည္.. ေက်ာင္းေစာင့္ၾကီးသာေတြ႔ရသည္..။ အတန္းေ႐ွ႔ေရာက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္တံၿမက္စည္းလွည္းေနတာကိုေတြ႔သည္...။
“ေမႏွင္း တံၿမက္စည္းလွည္းေနတာလား.. တစ္ေယာက္တည္းလား”
စိုင္းေခၚလိုက္ေတာ့ သူတစ္ခ်က္တုန္သြားသည္။
“ဟင္ စိုင္းခမ္း လန္႔လိုက္တာ”
“အေစာၾကီးဘဲ႐ွိေသးတယ္ ေမႏွင္းမိုးရဲ႔” စိုင္း သူ႔နာမည္အၿပည့္အစံုကိုေခၚလိုက္သည္။
“ေမႏွင္းခုေလးတင္ဘဲေရာက္တာ.. စိုင္းလည္းေစာတာဘဲ”
စိုင္းသတိထားမိေတာ့ ေမႏွင္းမိုးနဖူးမွာေခၽြးေလးစို႔ေနသည္..။
“ဟယ္ပန္းေတြလွတယ္ေနာ္.. ဘုရားတင္ဖို႔လားဟင္”
“ဟုတ္တယ္.. စိုင္းၿခံထဲကခူးလာတာေလ..”
“ဟုတ္လား ဒါဆိုစိုင္းတို႔အိမ္မွာ ပန္းၿခံ႐ွိတယ္ေပါ့..”
“အင္း ေမေမကပန္းစိုက္တာ၀ါသနာပါတယ္ေလ.. စိုက္ထားတာေတာ့အစံုဘဲ ႏွင္းဆီေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားစို္က္ထားတယ္”
“အရမ္းလွမွာဘဲေနာ္.... ပန္းၿခံေလးနဲ႔ဆိုေတာ့”
“ေမႏွင္းေနာက္ မာလာတို႔ နန္းသီတာတို႔နဲ႔လာလည္ေပါ့.. ေဇာ္မင္း၊ ၿပည့္ၿဖိဳးနဲ႔ သူတို႔ကလာလည္ေနက်”
“ေက်းဇူးဘဲ မွတ္ထားပါ့မယ္”
“ေမနွင္းထားေလ စိုင္းလုပ္လိုက္မယ္.. တစ္တန္းပဲၿပီးေသးတာမဟုတ္လား..ေရာ့ဘုရားပန္းေလးေတြ ေရေဆးၿပီးပန္းအိုးထိုးလိုက္ပါလား..”
“ဒါဆိုသြားလိုက္အံုးမယ္..”


စိုင္းအမွိဳက္က်ံဳးတံၿမက္စည္းလွည္းၿပီးေတာ့ ေမႏွင္းလည္းဘုရားပန္းတင္လို႔ၿပီးၿပီ။ အခန္း၀ေရာက္ေတာ့
“စိုင္းရလား ေမႏွင္းအမွိဳက္ေတြသြားသြန္ေပးမယ္..”
“ရတယ္ ေနပါေစ”
“ေပးပါ.. သြန္ေပးမယ္”
ရုတ္တရက္အၿပင္ဘက္ေလၿပင္းတိုက္လာသည္...။ ေလအ႐ွိန္ေၾကာင့္ တံုးမခုထားေသာအခန္းတံခါးၾကီးအ႐ွိန္ႏွင့္ပိတ္လာသည္..
“ေမႏွင္းမိုး သတိထား..!”
“ဟင္..”
တံခါးကေမႏွင္းကိုသြား႐ိုက္သည္.. အ႐ွိန္န႔ဲမို႔ ခႏၶာကိုယ္ေလး စိုင္းဘက္ယိုင္က်လာသည္။ မထင္မွတ္ထားတာမို႔ စိုင္းလဲဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ ေမႏွင္းကိုမထိန္းႏိုင္ဘဲလဲသြားသည္။ စိုင္း႐ုတ္တရက္နူးည့ံသိမ္ေမြ႔တဲ့ ခံစားခ်က္ေလးခံစားရသည္.. ေနာက္မွသတိ၀င္လာၿပီး အၿမန္ထၿပီး ေမႏွင္းကိုပါဆြဲထူရသည္။ ေမႏွင္းမ်က္ႏွာ ပန္းေသြးေရာင္ေလးသန္းေနသည္.. စိုင္းလည္းဘာေၿပာရမွန္းမသိ...။ ထိုေနာက္ပိုင္းတစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ စကားမေၿပာၿဖစ္ၾကေတာ့။ စိုင္းထင္သည္.. ထုိေန႔တစ္ေန႔လံုး စိုင္းကိုယ္မွာ ေမႊးရနံ႔ေလးတစ္ခုသင္းေနခဲ့သည္.......။

ဆက္ရန္..(ဟီး ဆက္ရန္လို႔ေရးဖို႔ေမ့ေတာ့မလို႔)