မေမ့ႏိုင္မိုး (၁)

ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္ ႏွင့္တိုးတိတ္ညင္သာေသာ ေခါက္သံတို႔ကၿပတင္းေပါက္ဆီမွလာခဲ့ေလသည္။ အသံၾကားေတာ့ သူတစ္ေယာက္အေၿပးသြားၾကည့္မိသည္..။ အၿပင္မွာ ဘယ္သူမွမ႐ွိ... ေၾသာ္ မိုးေတြ႐ြာေနတာကိုး။ တစ္ေပါက္ေပါက္က်ေနေသာ မိုးစက္တုိ႔ကသာ အ႐ွိန္ၿပင္းၿပင္းၿဖင့္ ၿပတင္းမွန္ကို လာေရာက္႐ိုက္ခတ္ေနသည္..။ ထုိ႐ိုက္ခတ္ရာမွ ေဒါက္ .. ေဒါက္ဟူေသာ အသံတို႔က စည္းခ်က္မဲ့စြာ ထြက္ေပၚေန သည္။ ၿပတင္းမွန္ကို ေက်ာ္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္းကင္သည္ ခဲႏွစ္ေရာင္တို႔ၿဖင့္ ညိဳ႔မွိဳင္းကာေနသည္..။ မိုးက သည္းသည္း႐ြာလ်က္ သစ္ပင္ပန္းမန္တို႔ကေတာ့ မိုးေရႏွင့္အတူ ယိမ္းႏြဲ႔ေဆာ့ကစားေနသည္..။ ေၿမခေနၾကေသာ ႐ြက္ေၾကြတို႔သည္ ဦးတည္ရာမဲ့လ်က္ပင္ ေရစီးဧ။္ေခၚရာေနာက္သို႔သာ ေမ်ာပါေနၾကသည္.....။ ၿပတင္းကိုဖြင့္လိုက္ေသာအခါ မိုးရနံ႔တို႔က အနားသို႔ေကြ႔၀ိုက္ ပ်ံ႔လြင့္လာသည္...။ မ္ုးၿပာေရာင္ခန္းဆီးစသည္ တခ်က္တခ်က္တြင္ေတာ့ သူ႔အား အိပ္မက္ဆန္စြာ ႐ိုက္ခတ္လာသည္...........။

ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ေၾကကြဲမွဳ၊ ၀မ္းနည္းမွဳ ၾကည္ႏူးမွဳ ပံုရိပ္ေတြသည္ ေမွးမွိ္န္ခဲ့ရာမွ တစတစအရာထင္လာၾကသည္....။ ေမ့ေပ်ာက္လို႔ေနၿပီၿဖစ္တဲ့ အၿဖစ္ေတြသည္ သူ႔အာ႐ံုကို ၾကီးစိုးလာၾကသည္....။ ေလအေ၀႔၀ယ္ ထိ္န္းသိမ္းထားေသာ စိတ္ေတြသည္ ... ေသာ့ခတ္သိမ္းဆည္းထားေသာ ဆြတ္ပ်ံ႔ဖြယ္အတိတ္ဆီသို႔သာ.....။ ရီေ၀ေနေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုမွ စီးဆင္းလာေသာ မိုးတစ္စက္သည္.. သူ႔လက္ေပၚသို႔ ညင္သာစြာက်ဆင္းသြားသည္။ တစ္စကၠန္႔ . ႏွစ္စကၠန္႔ .. သံုးစကၠန္႔ ... စကၠန္႔ရာေပါင္းမ်ားစြာ.......................။ မိုးလည္းတေၿဖးေၿဖးစဲလာသည္.... သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ခံစားမွဳေတြႏွင့္ေ၀၀ါးလ်က္...........။ တိမ္ညိဳတို႔ အေ၀းကမွိဳင္းမွဳန္မွဳန္ ေတာင္ၿပာတန္းတြင္ နားခိုလို႔ေနဆဲ.... ထင္႐ူးတုိ႔သည္လည္း မိုးပုလဲသီးကေလးမ်ားႏွင့္ လွပေနသည္..။ ခန္းဆီးစသည္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းတုိက္ခတ္လို႔ေနဆဲ..... ထုိအခ်ိန္အခန္းတြင္းမွာေတာ့ ဆြတ္ပ်ံ႔အလြမ္းတုိ႔သည္... ပ်႔ံနွံ႔လြင့္ၿပယ္လ်က္............။ အာ႐ံုတြင္ အတိတ္၏ပံုရိပ္မ်ားက တၿဖည္းၿဖည္းအရာထင္လာသည္။




ဒီကေန႔ နံနက္ စိုင္းတစ္ေယာက္ လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏွင့္ အေစာၾကီးႏိုးလာသည္.. ညကႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့သည္ထင္..။နာရီၾကည့္ေတာ့ ၆:၀၀.. ေစာေစာႏိုးေသာ္လည္း အိပ္ယာထဲကမထြက္ခ်င္.. အၿပင္ဘက္ကခ်မ္းေအးတဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ ဂြမ္းကပ္ေႏြးေႏြးထဲမွာ ေကြးေနရသည့္အရသာက ဘာနွင့္မွမလဲခ်င္..။ ခဏေတာ့ ထၿပီး ၿပတင္းေပါက္ခန္းဆီးကိုေတာ့ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ စိုင္းတုိ႔ၿခံထဲမွာ ေနေရာင္မလင္းတလင္းတြင္ ၿမဴေတြပိတ္ေနေအာင္က်ေနသည္.. ဒီလိုနံနက္ခင္းဆိုရင္ေတာ့ စိုင္းသေဘာက်ပါသည္.. ေမေမနဲ႔အတူၿခံထဲလမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေလ့႐ွိေသာေၾကာင့္ပင္..။ ထပ္မေကြးႏိုင္အားေတာ့ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး အေႏြးထည္ပါးပါးတစ္ထည္ထပ္၀တ္လို႔ ေအာက္ထပ္သုိ႔အေၿပးဆင္းသြားသည္..။

အိမ္တံခါးဖြင့္လို႔ အၿပင္ထြက္လိုက္ေတာ့ ေအးၿမလတ္ဆတ္တဲ့ေတာင္ေပၚေလက စိုင္းကိုဆီးၾကိဳသည္..။ ေမေမ့ကိုလိုက္႐ွာေတာ့ ၿမဴေတြၾကားကႏွင္းဆီခင္းေလးထဲမွာ ေမေမတစ္ေယာက္ကတ္ေၾကးတစ္လက္ႏွင့္ အလုပ္မ်ားေနသည္...။ စိုင္းကေမေမ့ကို “ေမ”လို႔သာ တစ္လံုးတည္းေခၚသည္။ အနားတုိးတိုးကပ္လို႔ သြားၿပီး အေနာက္ကေနဖက္လိုက္ေတာ့ ေမလန္႔သြားသည္...။
“ဟဲ့.. သားလား......ထင္သားပဲ”
“ေမဘာလုပ္ေနတာလဲ..”
“ႏွင္းဆီပန္းေတြပြင့္လို႔ ဘုရားတင္ဖို႔ခူးေနတာ ..သား.”.. “လွလိုက္တာမွ အပြင့္ၾကီးၾကီး အေရာင္စံုဘဲ”
စိုင္းက ေမ့ေမ့ကိုတင္းတင္းဖက္ထားဆဲ........ ေမ့ေမ့ကိုၾကည့္ရတာ႐ႊင္လန္းေနသည္.. ေခါင္းေပၚမွာလည္း ႏွင္းစက္ေတြနဲ႔......။
“ဟဲ့ေကာင္ေလး လႊတ္အံုး.. ကူလုပ္ေပးမယ္ေတာ့မ႐ွိဘူး..”
“ဘာလုပ္ေပးရမွာတံုး ..”
“ေရာ့ ဒီခူးၿပီးသားပန္းရဲ႔ ႐ိုးတံေတြေရနဲ႔ေသခ်ာသြားေဆး.. ၿပီးရင္ ပန္းအိုးေတြပါေဆးထား.. ၿပီးမွ ဘုရားတူတူ႐ွိခိုးၾကမယ္.. ”
“ေတြ႔တာနဲ႔ ခိုင္းၿပီ..”
ပန္းေတြကိုင္ၿပီးထြက္သြားေသာစိုင္းက ေမေမကၿပံဳး၍ၾကည့္ေနသည္.......။
စို္င္းပန္းေတြကို တစ္ခက္ခ်င္းေရေသခ်ာေဆးသည္...။ ႏွင္းဆီပန္းေတြဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္အေရာင္အေသြးစို္ေတာက္ လွပေနရတာလည္းလို႔ တစ္ဆက္တည္းေတြးမိေလသည္.. ။ ေၿမဆီအာဟာရေကာင္းလို႔လား... ေမေမ့ရဲ႔ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္မွဳေကာင္းလို႔လား.. စိုင္းစဥ္းစားမိသည္..။ ထပ္စဥ္းစားလို႔မရ ေမေမေခၚေနၿပီ......။ ပန္းေတြေရေဆးၿပီးေတာ့ အ၀တ္စသန္႔သန္႔ေပၚမွာ အသာတင္ထားၿပီး အၿပင္ၿပန္ထြက္ခဲ့သည္...။

ေနေရာက္ၿခည္တန္းတို႔က ၿမိဳ႔အေ႐ွ႔ဘက္ေတာင္ေတြမွ ၿဖာက်ေနသည္... ငွက္တို႔ရဲ႔ တြန္က်ဳးသံေတြနားဆင္လို႔ ၿမိဳ႔ရဲ႔ နံနက္ခင္းေလး တၿဖည္းၿဖည္းႏိုးထလာေလသည္..။
“ဟိုက္.. ဆန္ကြဲထုပ္က်န္ခဲ့ၿပီ.. ၿပန္ယူအံုးမွ. .. ”
စိုင္းနဲ႔ ေမေမတို႔နံနက္ခင္းလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ၿခံထဲလာနားေနၾကေသာ ငွက္မ်ားကို အစာေကၽြးေလ့႐ွိသည္..။ စိုင္းကေတာ့အၿမဲမဟုတ္.. ေမေမကေန႔တုိင္းထြက္လမ္းေလွ်ာက္ေနက်မို႔ ငွက္မ်ားက ေမေမ့ကိုေတြ႔တာနဲ႔ အနားကိုပ်ံဆင္းလာၾကသည္..။
“ေမေမေကၽြးေနက်မို႔ထင္တယ္.. ငွက္ေတြကပိုပိုမ်ားလာတယ္သားရယ္..”
“ဟုတ္တယ္ေနာ္..”
“တခ်ိဳ႔ငွက္ေတြမ်ား အကြက္ကေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာေလး သား..”
“ဒါနဲ႔ ဒီေန႔ေက်ာင္းစတက္ရမွာေနာ္.. စာအုပ္ေတြေရာထည့္ၿပီးၿပီလား....”
“သား ညကတည္းကထည့္ၿပီးသား.. သြားခါနီးမွာ ေရခ်ုိဳးအ၀တ္လဲၿပီး ထသြားလိုက္႐ံုဘဲ..”
“ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပဲ.. ခဏေနမွ ေမထမင္းေၾကာ္ေပးမယ္..။ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ပဲပုတ္မီးကင္ေလးနဲ႔စားသြားလိုက္..”
စိုင္းအေမသည္ နံနက္တိုင္း စိုင္းၾကိဳက္တတ္တဲ့ အစားအစားေလးေတြလုပ္ေပးေလ့႐ွိသည္..။ ေမေမလုပ္ေပးသမွ်ကိုလည္း စိုင္းတစ္ေယာက္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာစားေလ့႐ွိသည္....။ နံနက္စာစားၿပီးေသာအခါ အ၀တ္အစားလဲၿပီး ေက်ာင္းသြားဖို႔ၿပင္သည္..။
“ေမ႔... သားသြားေတာ့မယ္..”
“ေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္... ကားၾကည့္သြားဦး..”
“သြားၿပီေမ...”
စိုင္းတုိ႔လမ္းကေလးကေန ေက်ာင္းကိုသြားရင္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ဘဲလမ္းေလွ်ာက္ရသည္..။ လမ္းကေလးကလည္း တစ္ထပ္အိမ္၊ႏွစ္ထပ္အိမ္ကေလးမ်ားႏွင့္ လွလွပပသြယ္တန္းေနသည္..။ စိုင္းသည္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ဖို႔သာ စိတ္ေစာေနသည္...။ ဒီေန႔ေက်ာင္းစဖြင့္သည့္ေန႔ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားၾကီးလည္းၿဖစ္ၿပီ.. သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္လည္းၿပန္ေတြ႔ရဦးမည္ၿဖစ္သည္...။

ဆက္ရန္........