Saturday, June 27, 2009

ည၏........

လူေတြ အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ........

အနက္ေရာင္ေလးေထာင့္ကြက္ေတြက တိုက္တာေတြရဲ႔နံရံမွာ ကိုယ္စီေနရာယူလို႔.........

ေကာင္းကင္ၾကီးကလည္း နက္နက္ေမွာင္ကာ........

တစ္ပြင့္..ႏွစ္ပြင့္..သံုးပြင့္ ေလာက္သာလင္းတဲ့ ၾကယ္ေတြကိုၾကည့္ရင္း ..ေငးေမာရင္း......... ညေလေအး အေ၀့မွာ တစံုတရာ.. တစံုတေယာက္ကို လြမ္းဆြတ္မိေလသလား...မကြဲၿပားေတာ့..........

ညအေမွာင္ထဲ မဟူရာေက်ာက္ ေပ်ာက္လို႔ေဖြ႐ွာသလို... အေၿဖမေတြ႔ခဲ့..............

ေလေၿပနဲ႔အတူ တိတ္တိတ္ပါလာေလတဲ့.. ထင္း႐ူးရနံ႔ေတြ ရင္ေဆြးေ၀ဒနာကို .. ေခ်ာ့သိပ္ေပးေနေရာ့သလား.......

အသာအယာေမွးစင္းလိုက္ေတာ့..တစ္ခဏအၾကာ.... ခပ္႐ွပ္ရွပ္သစ္ရြက္ေၿခာက္ေတြၾကား.. စည္းခ်က္မွန္မွန္ ေၿခသံကို ခပ္တိုးတိုးၾကားတယ္............

ရင္ေတြမ်ား တဒိန္းဒိန္းခုန္လိုက္တာ..... သူမမ်ား ၿပန္္လာရွာေလသလား...............

တားမရတဲ့ သိလိုစိတ္တို႔ ... ၿမင္လႊာကို တိုးဖြင့္တဲ့အခါ..... အလွ်င္တေစာ လွည့္ပတ္႐ွာေဖြမိတဲ့အခါ................

ေဆာင္းရဲ႔ အရိပ္အေငြ႔ေတြၾကား....... သူမ သဏၳာန္ကို ေရးေရးၿမင္တယ္......


သူတိုးတိုးေခၚေတာ့................
............................................သူမ ေရးေရးၿပံဳးတယ္............

သူမက တိုးတိုးေမးမယ္....................
..................................................... သူ အသာေခါင္းညိမ့္ မိၿပီ................

သူမ ၿဖည္းၿဖည္းေလွ်ာက္လာေတာ့ ....... သူအၿမန္ ေၿပးသြားမိသည္....................

ညငွက္ငယ္သည္....... ည၏ေတးသြားကို ခ်ိဳေအးေအးသီက်ဴးသည္.......................

လြမ္းဆြတ္မွဳတို႔.........မ်က္ရည္တို႔ႏွင့္အတူ....ေပ်ာ္၀င္ေလၿပီ.............

ေလညွင္းတို႔ တသုန္သုတ္ တိုက္လာသည္...................

....... သူမအား အသာအယာေထြးေပြ႔လိုက္သည္.....................

အနက္ေရာင္ေကာင္းကင္မွ ဆီးႏွင္းတို႔ သည္ ၿဖဴစင္စြာ.....မ်ားၿပားစြာ.......ေဖြးေဖြးရြရြ က်ဆင္းလ်က္...........................။

Thursday, June 25, 2009

အိ္မ္အၿပန္

ေအးစက္စက္ ခံစားမွဳေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွႏိုးလာသည္..။ ကားေပၚကလူေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိပ္ေနၾကသည္..။ အခ်ိန္ၾကည့္မိေတာ့ နံနက္(၂)နာရီ.. နက္ေမွာင္ေနေသာ သစ္ပင္တို႔ႏွင့္ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းတုိ႔က ၿပတင္းမွန္အၿပင္ဘက္တြင္ ၿငိမ္သက္စြာအိပ္ေမာက်ေနၾကသည္။ ကားသည္ ေတာင္ကုန္းေတြၾကားတရိပ္ရိပ္ေၿပးေနသည္.. ေၿမၿပန္႔မဟုတ္ေတာ့သည္မို႔ ၿပင္းထန္တဲ့ အေအးဓာတ္က ကားအတြင္းသို႔ပင္စိမ္႔၀င္လာေလၿပီ။

ဂ်ာကင္အေႏြးထည္ ဇစ္ကို အဆံုးထိၿမွင့္တင္လိုက္ေတာ့ မွနည္းနည္း ေနသာထိုင္သာ႐ွိသြားသလို..။ ဒီလို ေအးတဲ့ရာသီဥတုနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ့တာ မမွားဘူးဆိုရင္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္၀က္ေတာ့ ၿပည့္ခဲ့ၿပီ။ ေတာင္ေပၚလမ္း ကေရာ အရင္လိုဘဲ လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲၾကိဳေနအံုးမွာလား.. သိလိုမွဳေတြကၿပင္းၿပလ်က္။ အိပ္ခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိေတာ့ အိတ္ထဲက သီခ်င္းနားေထာင္စက္ကေလးကိုထုတ္ၿပီး. သီခ်င္းနားေထာင္ၿဖစ္သည္။
သီခ်င္းသံက ၾကည္လင္စြာ စီးေမ်ာလာသည္..................

“ေတာင္ေပၚလမ္းအတိုင္းေကြ႔ကာ ၀ိုက္ကာ xxx.... ကိုယ္ေနတဲ့ ေမြးရပ္ၿမိဳ႔ေလးဆီဦးတည္ေန..... xxx........အခ်ိန္အၾကာၾကီးခြဲၿပီး........xxx”

အိမ္ကိုသာ အၿမန္ၿပန္ေရာက္လိုစိတ္က တားမရ ဆီးမရ လွ်ံက်လာသည္.... နာရီပိုင္းသာလိုေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလကိုပင္ မေစာင့္စားနိုင္ေတာ့..။ သက္ၿပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိေတာ့ ေအးစက္တဲ့ေလတစ္ခ်ိဳ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြဆီ ရိုက္ခတ္သြားသည္။

အၿပင္ဘက္ၾကည့္ေတာ့ ၿပာနက္နက္ကတၱီပါေကာင္းကင္မွာ ခပ္စိပ္စိပ္ၾကယ္တို႔က အေရာင္ေတာက္လ်က္...။ ၾကယ္ေရာင္ေတြေအာက္ ထင္း႐ွဳးေတာအုပ္တို႔က ၿငိမ္သက္စြာ ၀ပ္ဆင္းလို႔။ ၿမင္ကြင္းသ႐ုပ္တို႔ က အံု႔မွိဳင္းေနတဲ့ သတိရမွဳေတြကို ခပ္သည္းသည္းရြာက်သြားေစတယ္..။ ခပ္ေရးေရးအတိတ္တို႔က နာက်င္ေနေသာနွလံုးသား၀ယ္ တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲလာသည္။
“သား .. သားၿပန္လာခ်ိန္ကို မင္းအေမနဲ႔အတူေစာင့္ေနမယ္”
“အဖြားကို ၿပန္လာေတြ႔အံုးေနာ္.. ငါ့ေၿမး”
“သူငယ္ခ်င္း မင္းၿပန္လာမယ္လို႔ ငါယံုတယ္”
“ၿပန္လာခ်ိန္အထိ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္..”
ပဲ့တင္သံတို႔က သီခ်င္းသံကိုပင္ ဖံုးလႊမ္းသြားေလာက္ေအာင္ပင္ ထပ္ခါထပ္ခါ......။ သီခ်င္းသံကို အနည္းငယ္ၿမင့္လိုက္သည္..... အာ႐ံုေၿပာင္းသြားေစႏိုင္ေအာင္လို႔........။ သီခ်င္းသံက ခပ္ေအးေအးေလး

“ဒီေတာင္ကိုေက်ာ္ကာ ၿဖတ္သြားေလေသာငွက္ငယ္ရယ္.............xxxx....
ခင္တြယ္စရာဆိုလဲ တို႔႐ိုးရာအမ်ိဳး႐ွိလ်က္နဲ႔ .... xxx........ၿပန္လာပါ႐ွမ္းေတာင္တန္းဆီကိုကြယ္...xxx....”




ကားအတူစီးလာတဲ့ ခရီးသည္ေတြကေတာ့ အိပ္ေမာက်ေနေလရဲ႔.....။ ကားမီးေရာင္ေအာက္မွာ မိုင္တိုင္ ၿဖဴၿဖဴမ်ားက တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ႏွဳတ္ဆက္က်န္ရစ္သည္...။ အေတြးေတြေၾကာင့္ သူမ်က္လံုးမ်ားသည္... မွဳန္မွိဳင္းေနသေယာင္....။ ကားသည္... နက္ေမွာင္ေမွာင္ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းေတြ ကိုၿဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့သည္..။ အခ်ိန္အားၿဖင့္ ၆ နာရီထိုးလုၿပီ... ေနၿခည္အလင္းသည္... တိမ္တိုက္ေတြၾကားမွာ ၿဖာဆင္းလာသည္......။ ထင္း႐ွဴးေတာတို႔သည္... ေနေရာင္ႏွင့္အတူ အစိမ္းရင့္ေရာင္ေတာက္၍ ႏိုးထလာေလသည္..။ ေတာင္ေတြဆီမွာ ရစ္သိုင္းေနၾကေသာ ၿမဴႏွင္းေတြကိုေတာ့ သူတမ္းတစြာ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္မိသည္...။

သူတစ္ခါက ရင္းနွီးဖူးခဲ့ေသာ ၿမိဳ႔ငယ္ေလးတစ္ခုဆီကားၿဖတ္သြားသည္..။ ၿမိဳ႔လယ္ကေစတီ၊ ေစ်း နွင့္ ေက်ာင္း အားလံုးမေၿပာင္းလဲေသး.. အတိတ္ကာလတစ္ခုဆီ ၿပန္ေရာက္သြားသလိုပင္...။ ၾကည့္ရင္ ၾကည့္ရင္းပင္ ၿမိဳ႔ကေလးသည္ ၿငိမ္သက္၀ပ္စင္းစြာက်န္ခဲ့သည္.......။ ကားတစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္ ခ်ယ္ရီေတြေတာ့ ဖူးပြင့္ေနၿပီ...... သူေတာင့္တခဲ့ေသာ ခ်ယ္ရီၿမိဳ႔မွာေရာ ဖူးပြင့္ေနၿပီလား......။

ေၿမနီနီေတာင္ကုန္းေတြ ၊ မွိဳင္းညိဳ႔ေနတဲ့ထင္း႐ူးေတာအုပ္ေတြ.. အားလံုးၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္.. သူခ်စ္ေသာၿမိဳ႔သည္ ခ်ယ္ရီတို႔ၿဖင့္ သူ႔ကိုၾကိဳဆိုေနေလၿပီ......။ အဲသည္မွာ သူခ်စ္သည့္ ေခါင္မိုးနီနီအိမ္ေလးေတြ၊ ခ်ယ္ရီေတြ၊ ေႏြးေထြးတဲ႔ ေတာင္ေပၚသားေတြ ၊ ထင္း႐ူးေတာစပ္က လမ္းကေလးေတြ ... ၿပီးေတာ့ ခ်စ္တဲ့..သူငယ္ခ်င္းေတြ... ခ်စ္တဲ့..အိမ္ကေလး.. ခ်စ္တဲ႔...မိသားစု.. ခ်စ္တဲ့...ေမေမ.. ၿပီးေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ ခ်စ္တဲ့..ခ်စ္တဲ့........................................................



Monday, June 15, 2009

တိုဖူးေႏြး

ဒီေန႔လည္း အရသာ႐ွိတဲ့ပို႔ေလးတစ္ပုဒ္တစ္ခ်င္ပါတယ္..။ အစားအေၾကာင္းခ်ဲခ်ဲ တင္ေနေတာ့ ... လာဖတ္တဲ့သူေတြကိုလည္း အစားပုပ္တယ္ထင္မွာလည္း စိုးပါတယ္.. အၿပင္မွာအစားမပုပ္ပါဘူး။

မေန႔ညပိုင္းေလာက္ (လြန္ခဲ့ေသာ ၆ နာရီ) City Hall, Peninsula Plaza ဘက္ပ်င္းလို႔ေရာက္ၿဖစ္ပါတယ္..။ အခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ ထမင္းစားခ်ိန္လည္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ အစားစားဖို႔ စၿပီးစဥ္းစားပါတယ္..။ ထမင္းလဲမစားခ်င္ဆိုေတာ့ ဘာရမလဲစဥ္းစားရင္းနဲ႔ဘဲ.. ေၿမညီထပ္က လြိဳင္ႏိုင္းကို သတိရၿပီး အဲဒီမွာဘဲ ညေနစာစားၿဖစ္ပါတယ္..။ လြိဳင္ႏိုင္းက အစားအေသာက္ေတြ အရင္ကလည္းစားဖူးပါတယ္... မဆိုးဘူး စားေကာင္းတယ္လို႔ေၿပာရမယ္..။ ဆိုင္ေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး က်ဥ္းေနပါတယ္.. စားပြဲေၿခာက္ခုံေလာက္ဘဲ႐ွိတယ္..။



ဟိုေန႔ကတည္းက ၿမဴးဘေလာ့ မွာတိုဖူးေပ်ာ့ဆိုတာနဲ႔ တိုဖူးေႏြးစားခ်င္သြားတာ...။ ဒီေန႔ေတာ့ ေရာဂါကကၽြမ္းေနၿပီဆိုေတာ့ တိုဖူးေႏြးဘဲမွာစားၿဖစ္ပါတယ္... အာသာေလးေၿပမလားလို႔..။ အသားနဲ႔ ေခါက္ဆြဲနဲ႔ အီၾကာေကြးတို႔နဲ႔ စားၿဖစ္ပါတယ္..။ ေခါက္ဆြဲက မမာမေပ်ာ့အေနေတာ္ ၊ တိုဖူးကလည္း ညက္ညက္နဲ႔မို႔ အရသာလည္း႐ိွ စားလို႕လည္းေကာင္းပါတယ္...။ အီၾကာေကြးနဲ႔မို႔ ပိုလည္းစားလို႔ေကာင္း ဗိုက္လည္း၀ပါတယ္..။

ငယ္ငယ္က ေတာင္ၾကီးမွာ အိမ္ကလူေတြ တိုဖူးေႏြး၀ယ္စားၾကရင္ လံုး၀မစားဘူး.. လာေကၽြးရင္ မၾကိဳက္ဘူး မစားဘူးဆိုၿပီး ခံၿငင္းတာ.. တကယ္လဲ ၿမည္းမၾကည့္ဘဲနဲ႔ေလ...။ ေနာက္ေတာ့ စမ္းစားၾကည့္ေတာ့ ၾကိဳက္ၿပီး မနက္တုိင္း စားမယ္ၿဖစ္ေရာ.....။ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အိမ္မွာ တစ္ခါမွမခ်က္စားဖူးဘူး.. ႐ွမ္းေခါက္ဆြဲတို႔ ၿမီး႐ွည္တို႔ေလာက္ဘဲ ခ်က္စားၿဖစ္တယ္.. ။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မနက္မနက္ဆိုရင္ ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ၾကီးနဲ႔ တိုဖူးေႏြးသြား၀ယ္ခုိုင္းၿပီ... စားရင္လည္း ပန္းကန္ထဲေၿပာင္းမထည့္ဘူး.. ခ်ိဳင့္နဲ႔ကိုစားတယ္..။ ပိုအရသာေတြ႔သလိုဘဲ... တကယ္ေတာ့ တူူတူပါ။ တခါတေလ ၀ယ္လို႔ၿပန္လာၿပီး ခ်ိဳင့္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ခဲေနၿပီ ရာသီဥတုကေအးတာကိုး...။ အဲသလိုမ်ိဳးဆိုရင္ ခ်ိဳင့္ကို မီးဖိုေပၚၿပန္တင္ၿပီး တိုဖူးေပ်ာ္ေအာင္ေစာင့္ၿပီးမွ စားရတာ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြ ကားနဲ႔ သစ္ေတာရပ္ကြက္က ဆိုင္မွာသြားစားတာဘဲ..။ ဆိုင္သာဆိုတယ္.. အိမ္ တံစက္ၿမိတ္ေအာက္မွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ထုိင္ခံုပုေလးေတြ ခ်ထားတာ...။ ကိ္ုယ္စားမဲ့ ပြဲၿပင္ေပးရင္လည္း ၾကည့္ခ်င္ေသးတာ..။ တိုဖူးက်ိဳထားတဲ့အိုးၾကီးက အၾကီးၾကီး ပြက္ေနတာ..... ၿပီးမွ ေခါက္ဆြဲကို အဆုပ္လိုက္ အိုးထဲပစ္ထည့္လုိက္တာ........... ။ တိုဖူးကပ်စ္ေနေတာ့ ေခါက္ဆြဲက ၿပန္မသြားဘူးေလ.. ၿပီးမွတူအၾကီးၾကီးနဲ႔ဆယ္ၿပီး ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးတာ...။ ေတာင္ၾကီးမွာေတာ့ အသားနဲ႔မစားၾကဘူး..... ၾကက္သြန္ၿဖဴဆီခ်က္ရယ္၊ ေၿမပဲေထာင္းရယ္၊ ဆား(အခ်ိဳမွဳန္႔) နည္းနည္း၊ အခ်ိဳရည္(ၾကံသကာရည္ထင္တာဘဲ) ၊ ငရုတ္သီးေၾကာ္ ရယ္ ထည့္စားၾကတာဘဲ...။ တစ္ခါခါစားရင္ေတာ့ ႏွစ္ပြဲ ေလာက္ကအသာေလးဘဲ.. အိ္မ္ကိုေတာင္ ၀ယ္ၿပန္ရင္ၿပန္ေသးတာ......။ အထမ္းနဲ႔ေရာင္းတာမ်ိဳးလည္း႐ွိတယ္... စားေနက်အသည္က တာမားဆိုလား.. တ႐ုတ္မၾကီးေရာင္းတာ..။ သူလာၿပီဆို သြား၀ယ္စားတာ ဟုိဟာပိုထည့္ေပး ဒီဟာ ေလွ်ာ့ထည့္ေပးဆိုၿပီးလည္း ေခ်းမ်ားေသးတာ.. ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းသားပဲေလ.....။

စားၿပီးေတာ့ ဆက္သြားၿဖစ္ေသးတယ္..။ ေအာက္က Bonus!
The Cathay


Doby Ghaut MRT


Friday, June 12, 2009

ဆႏၵ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္

ညက နွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့သည္ထင္... မနက္ႏိုးလာေတာ့ ၾကည္လင္လန္းဆန္းေနသည္...။ ပိတ္ရက္ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလုပ္မွနားသည္ အလုပ္လုပ္စရာမလိုဟူေသာအသိေၾကာင့္လို႔ ဆိုလွ်င္ပိုမွန္မည္.....။ ေရခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲၿပီး နံနက္စားစားဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီသြားေတာ့ အိုးပူပူ ဆီပူပူမွာလွိမ့္ထားေသာ ထမင္းေၾကာ္ရနံ႔က ဆီးၾကိဳသည္..။

“ ေမ.... ဒီေန႔ထမင္းေၾကာ္လား.....”

“သားကလဲ သိရဲ႔သားနဲ႔ လာေမးေနၿပန္ၿပီ..... လက္ဖက္ရည္ေတာ့မေဖ်ာ္ရေသးဘူး...
သားေဖ်ာ္လိုက္ပါလား.. အေမက သားေဖ်ာ္တာေသာက္ခ်င္တာ........”

အေမေၾကာ္ေပးေသာ ထမင္းေၾကာ္သည္.. ခ်မ္းေအးေအးနံနက္ခင္းတြင္ ၀မ္းေႏြးစရာ အစာအာဟာရတစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္..။ ထမင္းေၾကာ္မဆိုထားႏွင့္ အေမလုပ္ေပးသမွ် အစားအစာမွန္သမွ်သည္.. သူ႔အတြက္ေတာ့ အေကာင္းမြန္ဆံုးအစားအစာမ်ားပင္ၿဖစ္သည္..။

နံနက္ေစာေစာၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရာသီဥတုသည္ေအးစိမ့္ၿပီး... ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးၿမဴေတြနွင့္ မွဳန္၀ါးေနသည္...။ အေမေရာ သူပါ ဒီလိုရာသီဥတုမ်ိဳးတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရသည္ကို သေဘာက်သည္...။

“ေမ သားတို႔ ပန္းၿခံသြားမလား.. ဒီေန႔လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းမယ္..”

“ေကာင္းသားဘဲ ... သားဘယ္ေတာ့သြားမလဲ...”

“ခဏေနသြားမယ္..ေမ အၿပန္က်ရင္ ေက်ာင္းလဲ၀င္ရဦးမယ္... ဒီေန႔ အလွဴ႐ွင္ေတြ႐ွိတယ္.. ခုေလာက္ထြက္မွ အေတာ္ဘဲ”

“ဒါဆို အေမ အ၀တ္အစားသြားလဲလိုက္မယ္..................”

ကားၿဖဴေလးသည္.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ေၿပးကာ .. ေတာင္ေၿခ႐ွိ ပန္းၿခံသို႔ဦးတည္ေနသည္..... ၿမဴနွင္းေတြကေတာ့ သိပ္သည္းေနဆဲ...။ ဒီပန္းၿခံေလးကေတာ့ အေမနွင့္သူ... အေမာေၿပရာ..အေမေၿဖေနၾက ေနရာေလးတစ္ခု လို႔ေၿပာလို႔ရသည္...။

“ဟာ .. အန္တီနဲ႔ အစ္ကို အေစာၾကီးပါလားဗ်... ေနေကာင္းၾကတယ္ေနာ္...”

“ေအး ေမာင္ေက်ာ္ရယ္ ေနေကာင္းပါတယ္ကြယ္... ဒီေန႔ရာသီဥတုက အန္တီတို႔အၾကိဳက္မို႔ ပန္းေတြလည္းၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတာ..”

“တစ္ၿခားသူေတြေကာ..ဘာလုပ္ေနၾကလဲ...”

“ပန္းခူးတဲ့သူက ခူး ၊ တစ္ခ်ိဳ႔က ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေနၾကတယ္ အစ္ကို”

“ေကာင္းတယ္.. လုပ္စရာ႐ွိတာသြားလုပ္ေတာ့ .. ဟိုဘက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္ဦးမယ္... ”

ဒီပန္းၿခံေလး စၿပီးေဆာက္ခဲ့သည္မွာအခ်ိန္အားၿဖင့္ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ႐ွိၿပီၿဖစ္သည္........။ ဒီႏွစ္မ်ားအတြင္း ပန္းလာၾကည့္သူ ၊ ၀ယ္သူ ၊ လာေရာက္လည္ပတ္သူတို႔နွင့္လည္း စည္ကားခဲ့သည္...။ ဒီေတာင္ေၿခကေနရာေလးသည္... သူစိတ္ကူးထားသည္ႏွင့္ အံကိုက္ပင္ၿဖစ္ေနသည္။ နံနက္ေစာေစာတြင္ ပြင့္တတ္ေသာပန္းတို႔၏သင္းရနံ႔က လာေရာက္သူကို ၾကည္ႏူးခ်မ္းေၿမ႔ေစသည္မွာ အမွန္ပင္...။ အေမ့ကိုၾကည့္ေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ နွင္းဆီပန္းေတြခူးရင္း ၿပံဳးေနသည္...။ ေရကန္ငယ္ေလးကိုၾကည့္ေတာ့ ေရေငြ႔ေတြေ၀ေနသည္.........။ ငွက္ကေလးမ်ားကက်ီက်ီက်ာက်ာႏွင့္ ...ထင္း႐ွဴးပင္ေတြေပၚမွာေတာ့ ႐ွဥ့္ေလးေတြ တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ခုန္ကူးေနသည္...။

“သား အခ်ိန္လဲၾကည့္ဦး.. ခဏေန ေက်ာင္းသြားဖို႔ေနာက္က်ေနမယ္ေနာ္...”

“ဟုတ္သားဘဲ.ေမ... ခုေလာက္ထြက္ရင္ အေတာ္ဘဲေနမွာ”

ေက်ာင္းေ႐ွ႔ေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြ ေၿမကြက္လပ္မွာ ေဆာ့ေနၾကသည္...။ ေက်ာင္းတံခါးကို ေက်ာ္႐ံု႐ွိေသး...

“ဟာ ဟိုမွာ ဦးဦးနဲ႔ဖြားဖြားလာၿပီ... လာၾကေဟ့....”

အသံေသးေသးဆူဆူေလးမ်ားၿဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေအာ္က အလုအယက္ေၿပးလာၾကသည္....။ ပကတိ ၿဖဴစင္ၾကည္လင္ေနေသာ မ်က္နွာေလးေတြကိုၾကည့္ရသည္မွာ.. စိတ္ခ်မ္းေၿမ႔စရာၿဖစ္သည္..။

“ဦးေလးနဲ႔ အန္တီ အလွဴ႐ွင္ေတြေရာက္ေနၾကၿပီလား........”

“ခုနေလးတင္ဘဲေရာက္တယ္ သားေရ... ဧည့္ခန္းထဲမွာေစာင့္ေနၾကတယ္..”

“ကၽြန္မတို႔ေတာင္ေနာက္က်ေနၿပီ ... ပန္းၿခံသြားၿပီး ပန္းေတြခူးေနတာေလ.....”

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘမဲ့ေဂဟာကို ခုလိုတကူးတက လာေရာက္လွဴဒါန္းေပးတာ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးပါဘူး”

“ရပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ခုလို တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာေတြကို လွဴခြင့္ရတာကိုပဲ ၀မ္းေၿမာက္လွပါၿပီ... ”

“ေန႔လည္စာ ထမင္းစားသြားပါဦးလားဗ်ာ... ...”

“ဟား ... ဆာေနတာနဲ႔အေတာ္ဘဲ...”

ကေလးေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ေနၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ၾကည္ႏူးရသည္..။ ဒီေက်ာင္းသည္... သူ႔ဘ၀၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္.....။ ေက်ာင္းဟုေခၚရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မၿပီးၿပည့္စံုေသး... ဆရာအင္အားႏွင့္ ေက်ာင္းေဆာင္လည္း တိုးခ်ဲ႔ဖို႔လိုေသးသည္...။ ေတာ္ေတာ္လည္း ၿပည့္စံုေအာင္ၿဖစ္ဖို႔ေတာ့ ၾကိဳးစားရေပဦးမည္..။

“သား... အေမေတာ့ ဒီမွာဆက္ေနလုိက္ဦးမယ္... ညေနမွဘဲ လာၾကိဳေတာ့ေလ”

“ရတယ္..ေမ.. ခဏေနေတာ့သြားဖို႔တစ္ခု႐ွိတယ္... ”

“ေန႔လည္စာ စားသြားပါလား.....သား”

“မစားေတာ့ဘူးေမ.. ဟိုေရာက္မွဘဲ စားေတာ့မယ္...”

ခဏၾကာေတာ့ အေမ့ကိုႏွဳတ္ဆက္ၿပီးထြက္လာခဲ့သည္...။ ခ်ိန္းထားသည့္ေနရာႏွင့္ ကသိပ္မေ၀း ၁၀ မိနစ္ေလာက္သာ ကားေမာင္းရသည္...။ သူ႔အက်င့္အတိုင္း.. အခ်ိန္ေစာေရာက္ေနခဲ့သည္...။

စားေသာက္ဆိုင္သည္... ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ .. ၿပတင္းေပါက္မွၾကည့္လွ်င္ၿမိဳ႔႐ွဳခင္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုၿမင္ရသည္...။ ေခါင္မိုးနီနီႏွင့္ အိမ္ကေလးေတြ...၊ ဟိုးအေ၀းက ၿမဴေတြအံု႔ေနတဲ့ေတာင္ၿပာတန္းေတြ ၊ စိမ္းေမွာင္ေမွာင္ ထင္း႐ွဴးေတာအုပ္ေတြ အားလံုးၿမင္ရသည္..။ ေတာင္ကုန္းစိမ္းစိမ္းေပၚက ၿဖဴပုပုနဲ႔ ေပၚလြင္ေနသည့္ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာေတြ႔ရန္ သူကိုယ္တိုင္ စိတ္ၾကိဳက္ေ႐ြးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္...။ စားပြဲခင္း ၀ါ၀ါနုနုနွင့္... ပန္းအိုးၿဖဴၿဖဴထဲက ႏွင္းဆီနီနီတို႔ လိုက္ဖက္သည္ကိုလည္း ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမိသည္..။ တံခါးေပါက္မွာ ေခါင္းေလာင္းသံလြင္လြင္ေလးၾကားရၿပီး မၾကာမီ အၿဖဴေရာင္ဖဲၾကိဳးေလး တစ္စ လြင့္လာသလို ခံစားရသည္..။

“ကို-- ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္..”

“ဟုတ္ပါတယ္.. မ-- လားဗ်ာ..”

“ဟုတ္ကဲ့ ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီလားဟင္”

“မ..မၾကာေသးပါဘူး.. ”

ေန႔လည္စားစားၿပီးခ်ိန္တြင္ .... Bee Gees ရဲ႔ To Love Somebody သီခ်င္းသံကပ်ံ႔လြင့္လာသည္...။ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ လက္သြားသည္ကိုေတြ႔ရသည္....။

“ဘယ္သြားခ်င္လဲ လို္က္ပို႔ေပးမယ္ေလ...”

“သြားခ်င္တဲ႔ေနရာ သြားပါ..”

“ေၿပာပါ.. ”

“သြားခ်င္တဲ့ဆီသာ သြားပါဆို..”

“တကယ္ေၿပာတာေနာ္..”

“တကယ္...”

ေတာင္ကုန္းေပၚကဆင္းေတာ့ လိပ္ၿပာေလးနွစ္ေကာင္ ေလွကားထစ္တေလွ်ာက္၀ဲပ်ံသြားသည္...။ ေကာင္းကင္ၾကည့္ေတာ့ တိမ္တိုက္ေတြ တၿဖည္းၿဖည္းစုသြားသည္..။ ေနၿခည္တန္းေလးတစ္ခု တိမ္ေတြၾကားက လွပစြာ ဆင္းသက္လာသည္........................။


ၿမဴးတက္ဂ္ထားတဲ့ ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵအေၾကာင္းကို ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ပံုေဖာ္ၾကည့္တာပါ...။

Wednesday, June 10, 2009

ထမင္းေၾကာ္အလြမ္းေၿပ

ခု ၁၂ နာရီေက်ာ္သြားၿပီေတာ့ မေန႔က စားၿဖစ္ခဲ့တဲ့ညေနစာေပါ့..။ ဒီတစ္ခါလဲ Kopitiam မွာဘဲစားၿဖစ္ၿပန္ပါတယ္..။ ဘယ္မွာလဲလို႔ ေမးရင္ ... Jurong Point အေပၚဆံုးထပ္မွာပါ..။ ဆိုက္နံမည္ေတာ့ မွတ္လာခဲ့တယ္.. Jeffery's Kitchen ဆိုလား... ဟိုတစ္ခါစားခဲ့တဲ့ ထိုင္၀မ္ဆိုင္နဲ႔ ကပ္ရပ္ပါ..။ ထမင္းေၾကာ္ဆိုေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း အစားအစာမဟုတ္ပါဘူး.. မစားရတာေတာ္ေတာ္ၾကာလို႔ စားခ်င္လို႔ အလြမ္းေၿပ စားတာပါ..။ ခုေတာင္ အစာမေၾကေသးဘူး.. =D။



ပံုထဲက ထမင္းေၾကာ္ထဲမွာ .. ပုဇြန္၊ ေၿပာင္းဖူးေစ့၊ ေ႐ႊပဲေစ့ ၿပီးေတာ့ အေပၚမွာၾကက္ဥေၾကာ္တစ္ခုပါပါတယ္..။ ဒါပါဘဲ ဘာမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းမပါပါဘူး....S$၄ က်ပ္ ေပးရပါတယ္..။ မဆိုးပါဘူး..စားေကာင္းပါတယ္... rating ေပးရရင္ေတာ့ ၂.၅/၅ ပါ (အဲ အဲ ႐ုပ္႐ွင္နဲ႔ေရာကုန္ၿပီ ..=D)။ အခ်ဥ္ရည္ေတာ့ ေပးတယ္... ခ်ဥ္လြန္းလို႔မစားႏိုင္ဘူးး..။ ပံုမွာက အၿမင္လွေအာင္ ပုဇြန္ေပၚေလး နည္းနည္းတင္ထားတာ......။ ႐ွဳစားၾကပါကုန္... (ရွဳပဲ ႐ွဳလို႔ရမယ္.. စားတာကေတာ့ ကို္ယ့္ဘာသာကိုယ္ဘဲ ၀ယ္စားၾကပါလို႔.. :P)။




တကယ္စားခ်င္တာက ဒီလိုမ်ိဳးထမင္းေၾကာ္မဟုတ္ဘူး.. အေမနဲ႔ ေတာင္ၾကီးကအဘြားေၾကာ္ေပးတဲ့ထမင္းေၾကာ္မ်ိဳး စားခ်င္တာ..။ အေမေၾကာ္တာကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးပဲၿပဳတ္နဲ႔ထမင္းေၾကာ္ပါဘဲ...။ ၾကက္သြန္နီေၾကာ္ ၊ ပဲၿပဳတ္နဲ႔ ထမင္းကို ဆီပူပူမွာလွိမ့္လိုက္တာဘဲ..။ မနက္ေစာေစာ လက္ဖက္ရည္ေလးနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္..။ အဘြားေၾကာ္ေပးတာက် တစ္မ်ိဳး.. ထမင္းခ်ဲခ်ဲကို ငါးေၾကာ္ဆီ နည္နည္းေလးနဲ႔ မီးပူပူမွာ လွိမ့္လိုက္တာဘဲ..ထမင္းေလွာ္သလိုမ်ိဳးၿဖစ္ေနတာပါ။ ဆီသိပ္မမ်ားဘဲနဲ႔ ထမင္း၀ါ၀ါေမႊးေမႊးေလး.. ပူပူေလးစားလို႔ေကာင္းတယ္..။ အဲဒီထမင္းကိုမွ ပဲပုတ္ကင္ေလးနဲ႔ စားၾကတာပါ... အိမ္က အစ္ကိုနဲ႔ အစ္မ ( ၀မ္းကြဲေတြ) ကေတာ့ အဲဒီပဲပုတ္နဲ႔စားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပဲပုတ္ေစ့ေၾကာ္နဲ႔စားတယ္..။ ပဲပုတ္ေစ့ကို ဂ်ဴးၿမစ္၊ င႐ုတ္ပြတို႔နဲ႔ ေၾကာ္ထားတာ.. ဆိမ့္စပ္စပ္ေလး ေမႊးေမႊးေလး (ပဲပုပ္ခ်ပ္လို အန႔ံမၿပင္းဘူး) စားေကာင္းတယ္..(ကို္ယ္ၾကိဳက္တာက်ေတာ့ ေမႊးေမႊးေလးတဲ့.. ဟီဟိ) ။ ပဲပုတ္ေစ့ေၾကာ္က ၀က္သားဟင္းနဲ႔ဆိုလိုက္တယ္..။ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီဟင္းေတြနဲ႔ ေန႔လည္စာ စားၿပီး လူကငိုက္လာေရာ... ပဲပုတ္စားၿပီး ေခါင္းၿပားေအာင္အိပ္ သလိုဘဲ.. တံုးကနဲကို အိပ္ေပ်ာ္ေရာ..။ အင္း.. တစ္ခါတစ္ေလလည္း.. အဲသလို အခ်ိန္ေလးေတြၿပန္သတိရမိေတာ့ ..အေမကိုလြမ္း..အဘြားကိုေအာက္ေမ့ ..႐ွမ္းၿပည္ကိုလည္း သတိရမိေတာ့တာပါဘဲ...။

Monday, June 8, 2009

Telok Blangah Hill ႏွင့္ Henderson Waves သို႔အလည္တစ္ေခါက္

မေန႔ညေနပိုင္းက.. သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး Telok Blangah Hill နဲ႔ Henderson Waves ဆီသြားၿဖစ္ခဲ့တယ္..။ ဒီလိုမ်ိဳး စုၿပီး အၿပင္မထြက္ၿဖစ္တာၾကာလို႔ အားလံုးစိတ္ေၿပလက္ေပ်ာက္ ၿဖစ္ေအာင္ သြားၾကတာပါ..။ ရာသီဥတုလည္း သာယာတာေၾကာင့္ အားလံုးတက္ညီလက္ညီနဲ႔ ခ်ီတက္ၿဖစ္ၾကတယ္..။ သြားရင္းနဲ႔လည္း ဓာတ္ပံုတစ္ခ်ိဳ႔႐ိုက္ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္..။

ဒါက Alexandra Road ကိုၿဖတ္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ တံတား.. လွလို႔ သေဘာက်လို႔႐ိုက္ၿဖစ္ခဲ့တယ္..။




ေဆာက္ထားတဲ့တိုက္ေတြလည္း သေဘာက်လို႔႐ိုက္ၿဖစ္ခဲ့ေသးတယ္..။



သစ္ပင္ေတြနဲ႔သာယာေနတဲ့ ေလွ်ာက္လမ္းတစ္ေနရာ..


ဆက္ပါဦးမည္..