ဒီေန႔ ဒိုင္ယာရီ

မေန႔ညက ႐ုပ္႐ွင္ကလည္းၾကည့္လို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္း ရီလဲရီရနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တာ ဒီကေန႔မနက္ ၃ နာရီထိုးထိပါဘဲ။ ၃ နာရီလည္းေက်ာ္ေရာ မ်က္စိကဘယ္လိုမွမဟန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ၾကည့္ရင္းနဲ႔ကိုဘဲ ေမွးစင္းလာတာနဲ႔ သြားတိုက္ၿပီးအိပ္လိုက္တယ္..။ အဲဒါနဲ႔မနက္က်ေတာ့ မႏိုးႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ၁၀ နာရီေလာက္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာ မုန္႔ဖိတ္ေကၽြးလို႔ သြားဖုို႔က႐ွိေသးတယ္..။ ၈ နာရီ ၄၅ ေလာက္ထိကမထႏိုင္ေသးဘူး. .. ႏိုးပင္ႏိုးေသာ္လည္း ဇိမ္ခံေနေသးတယ္... (အရမ္းေနလို႔ေကာင္းပါတယ္..) ။ ၉ နာရီ ၁၅ ေလာက္မွ ၀ုန္းကနဲထ ေရကိုအၿမန္ခ်ိဳး .. (ေရေအးေနတာေတာင္ဂ႐ုမစိုက္အားေတာ့ဘူး..) မ်က္နွာသစ္ သြားပါတိုက္လုပ္တာ.. အားလံုးၿပင္ဆင္ၿပီး ၉:၃၅ ၿဖစ္ေနၿပီ....။ အိမ္ေအာက္ကိုအၿမန္ဆင္း ကားမွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ကားကလည္းလာေနပါတယ္..။ ကားေပၚတက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္စီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ပါတယ္...။ သူငယ္ခ်င္းအေမလုပ္ေကၽြးတဲ့ နန္းၾကီးသုပ္ကို အေမနဲ႔အတူစား.. အေမနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအေမတို႔ အားလူးဖုတ္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားလိုက္တာ ၁၂ နာရီခြဲေရာ.. .။
ၿပန္ေတာ့ လက္ေဆာင္နဲ႔လူၾကံဳပစၥည္းေတြၿပန္ထားဖို႔ အိမ္တစ္ေခါက္ၿပန္ ခဏနားၿပီးတာနဲ႔... အၿပင္ထြက္ဖို႔လုပ္ေရာ...။ အစက china town သြားဖို႔လုပ္ထားတာ ရာသီဥတုကလည္းပူ နည္းနည္းေ၀းေတာ့ အိမ္နဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့ Bukit Timah Plaza ကိုဘဲသြားဖို႔ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္..။

ကားမွတ္တိုင္မွာ ပူကပူ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေစာင့္ၿပီးမွာ ကိုလူေခ်ာ ၆၁ ကေရာက္လာပါတယ္..။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ေအးေအးေလးနဲ႔ ဟိုေငးဒီေငးေပါ့... ။ Bukit Timah Plaza ကိုၾကားသာၾကားဖူးေနတာ မေရာက္ဖူူးပါဘူး... ဒီတစ္ခါေတာ့သြားၾကည့္ဦးမယ္ေပါ့....။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္စီးေတာ့ ေရာက္ပါၿပီ... ကားေပၚကဆင္းေတာ့မွေသခ်ာၾကည့္ၿဖစ္တယ္.. Plaza မဟုတ္ဘဲ Shopping Mall တဲ့..။ ကဲမထူးပါဘူးဆိုၿပီးသြားၾကည့္လိုက္တယ္..။ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ ဆုိင္ေတြကဘာမွေထြေထြထူးထူးလဲမဟုတ္ပါဘူး...။
ေတြ႔ေတာ့ေတြ႔ခဲ့တယ္.. အမ်ားၾကီးဘဲ...... အိမ္အကူ႐ွာေပးတဲ့ Agent ေတြပါ..။ မ်ားတာမွ Shopping Mall က အဲဒါေတြအတြက္ဖြင့္ေပးထားသလားေအာက္ေမ့ရတယ္..။ ၿဖတ္သြားရင္းၾကည့္ေတာ့ ႐ံုးခန္းမွာ ထိုင္ခံုေတြခ်ၿပီး အိမ္အကူေခၚဖို႔အတြက္ မိန္းကေလးေတြ စီတန္းထိုင္ေနၾကပါတယ္..။ စားပြဲမွာေတာ့ Agent က၀န္ထမ္းေတြ နဲ႔ ေခၚမဲ႔အိမ္႐ွင္ေတြရယ္ ထိုင္လို႔ ေဘးမွာက အကူေခၚဖို႔ေ႐ြးထားတဲ့ေကာင္မေလးကရပ္လို႔ အိမ္႐ွင္နဲ႔ပြဲစားေၿပာတာေတြကို ၾကည့္လိုက္ ေမးတာၿပန္ေၿဖလိုက္နဲ႔..။ ထုိင္ေနတဲ့မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ၿဖတ္သြားတဲ့လူေတြကို ေငးလိုက္ ၾကည့္လိုက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ သူတို႔စိတ္ထဲမွာလဲငါလဲ သူတို႔လို သြားခ်င္လာခ်င္၀တ္ခ်င္စားခ်င္တယ္လို႔ ေတြးေနမွာဘဲ...။ အမွတ္တမဲ့ၾကည့္မိေတာ့ တစ္ခ်ိဳေတြ႔ရဲ႔မ်က္လံုးေတြမွာ ငါ့ကိုမ်ားေခၚမလားလို႔ ေစာင့္စားေနတဲ့ အရိ္ပ္အေငြ႔ေတြနဲ႔.. တခ်ိဳ႔လည္း စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔.. တခ်ိဳ႔လည္း အားငယ္ေၾကာက္႐ြံ႔ေတြနဲ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔.. ေတြ႔ရတာစိတ္မေကာင္းပါဘူး..။ အားလံုးဆံပင္တိုတိုနဲ႔ Agent ကေပးထားတဲ့ တူညီ၀တ္စံုေတြနဲ႔ ..။ ေနာက္ဆံုးအၾကည့္ကိုၿပန္အလွည့္မွာ တစ္ဖက္ဆိုင္မွာေရးထားတာကို ေတြ႔ေတာ့ ရင္ထဲကိုနင့္ေနေအာင္ပါဘဲ..... ေရးထားတာက အိမ္အကူေပါ့ Philippines, Indonesian, ေနာက္ဆံုး Myanmar တဲ့..။ ခုနကထုိ္င္ေနတဲ့အထဲမွာ ကိုယ့္ၿမန္မာလူမ်ိဳးမိန္းကေလးေတြလည္းပါတာေပါ့.........႐ုပ္ေတြကခပ္ဆင္ဆင္ရယ္ဆိုေတာ့ ေရာေနတာလည္းပါပါတယ္..။ တကယ္စိတ္ထဲမွာမေကာင္းဘူး.. သူတို႔ဘ၀ကိုလည္း စာနာကိုယ္ခ်င္းစာတယ္..။ ကိုယ့္လူမ်ိဴးပါပါေနေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး........ ကိုယ့္ၿမန္မာလူမ်ိဳးမွတင္မဟုတ္ဘူးတၿခားလူမ်ိဳးေတြကိုလည္း အဲသလိုမၿဖစ္ေစခ်င္ဘူး.........။ တၿဖည္းၿဖည္း ေ႐ွာင္ခြာလို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ၿပည့္ေနတဲ့အၾကည့္၊ စိုးထိတ္အားငယ္ေနတဲ့အၾကည့္ ၊ အကူညီအားကိုးလိုတဲ့အၾကည့္ေတြကို ေ႐ွာင္႐ွားရင္း မိုးတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့ ေန႔လည္ခင္းမွာ စိ္တ္မေကာင္းစြာနဲ႔ အိမ္ၿပန္ခဲ့ပါတယ္..။