မင္း

ကိုယ္ေလ.....
မင္းကို....သိပ္လြမ္းတယ္..
တစ္ေန႔ေန႔ ၿပန္ဆံုမယ္လို႔ ရည္႐ြယ္ခဲ့ဖူးေပမဲ့...
ခုထက္ထိေတာ့ မင္းနဲ့ငါ ..
ေရေၿမေတြၿခားေနဆဲ....။

မင္းနဲ႔အတူ
႐ွိေနခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ေန႔ရက္ေတြ
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ကိုယ္အမွတ္တရ႐ွိေနဆဲ...
အမွတ္တမဲ့ နဲ႔ၿဖစ္ခဲ့တဲ့အမွတ္တရေတြကိုလည္း...
ကိုယ့္ရင္မွာ စုၿပံဳသိမ္းဆည္းထားဆဲပါ........။

ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေနတဲ့....
အလင္းေဖ်ာ့ ၾကယ္တာရာေကာင္းကင္ေအာက္....
ၾကယ္စင္ေတြ ေရတြက္လို႔...
အထီးက်န္လမ္းေလး တစ္ေလွ်ာက္..
ကိုယ္တို႔တူတူ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးေပမဲ့...
ဘ၀တစ္ခုလံုး အတြက္...ေ႐ွ႔ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔...
အနားမွာ႐ွိမွာလားလို႔ ...ကိုယ္ကေမးရင္..
မင္း အတူ႐ွိေနေပးမွာလား....။

ခ်ယ္ရီပင္ေတြေအာက္..
ပန္းႏုေရာင္ အမွတ္တရေတြ....
ေ၀ေနေအာင္ဖူး ပြင့္ခဲ့ဖူးေပမဲ့.......
မင္းရဲ႔အခ်စ္ေတြေရာ....
ခုထက္ထိ ... ႐ွင္သန္ဖူးပြင့္ေနတုန္းပဲလား......။

ကိုယ္တို႔ တစ္ေန႔ၿပန္ဆံုမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေပမဲ့..
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဘ၀အေမာေတြၾကား...
ေလာကဓံေတြ သိပ္မ်ားလို႔...
အေနေ၀းကာ ေသြးေအးမွာေတာ့ ကိုယ္စိုးပါတယ္...။

ဒီလိုအခ်ိန္ ႏွင္းေတြတဖြဲဖြဲ က်ရင္..
မင္းေပ်ာ္႐ႊင္ေနတတ္မွန္း ကိုယ္သိေပမဲ့....
ကိုယ့္ရင္မွာ အလြမ္းေတြ တဖြဲဖြဲက်လို႔....
အခါခါမက္ခဲ့ရတဲ့ ေဆာင္းအိပ္မက္ကိုေတာ့ ...
ကိုယ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္မမက္ ပါရေစနဲ႔.....။

ၾကယ္ေတြေၾကြတဲ့ ညတုိင္းလည္း...
"ခင္တြယ္ခဲ့တဲ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္..
တစ္ဘ၀မွာ တစ္ခဏတာ..
ေတြ႔ဆံုရၿခင္းမ်ိဳး မၿဖစ္ပါရေစနဲ႔ " လို႔ေတာ့..
ႏွလံုသားထဲကေန...........
ကိုယ္ေလ.......................
အၾကိမ္ၾကိမ္ဆုေတာင္းမိတယ္....။