လြင့္ၿပယ္သြားေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ား

    
         ခပ္ေဆြးေဆြးသီခ်င္းသံတို႔က ေရဒီယိုစပီကာမွ ယိုစီးက်လာသည္.....။ မီးလင္းဖိုနေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေဘာ္ဘီထံမွ ေဟာက္သံတိုးတိုးေလးထြက္ေနသည္.... ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ႏွာကိုေတာင္မၿမင္ရ ခ်စ္စရာအေမြးပြလံုးေလးအၿဖစ္နဲ႔သာေတြ႔ရသည္...။ မီးဖုိထဲကထင္းေခ်ာင္းေတြကေတာ့ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္... ဒီလိုခ်စ္စရာအခ်ိန္မွာ ဘာကိုမ်ား မေက်မနပ္ၿဖစ္ေနၾကသလဲ.....။ တခ်က္မွာ ေအးစိမ့္သြားေတာ့အသိေၾကာင့္ ၿပတင္းေပါက္တံခါး မပိတ္ရေသးမွန္းသတိရမိသည္....ေလေတြက စိမ္းကားစြာေအးစက္လွခ်ည္လား...။ မွန္ခ်ပ္ေတြကတစ္ဆင့္ ခပ္ၿဖာၿဖာက်ေရာက္ေနေသာ လေရာင္သည္ ခ်မ္းစိမ့္ၿခင္းကိုပိုၿပီးထူခဲေစသေယာင္္... ။ ၿပတင္းေပါက္အၿပင္ဘက္တြင္ အိမ္ေၿခငယ္ငယ္ေလးေတြ ႏွင္းေတြေအာက္မွာ အိပ္ေမာက်လို႔ေနသည္..... မီးလံုး၀ါ၀ါေလးေတြ လင္းေနတဲ့အိမ္တိုင္းရဲ႔ ေခါင္းတိုင္ေတြမွာေတာ့ မီးခိုးေတြတလူလူနွင့္...။

         အခ်ိန္ေစာေသးတာပဲေလ....သူမလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်င္သလား ေမးၾကည့္ဦးမွေလ....။ အၿပင္ဘက္မွာႏွင္းေတြေတာ့က်မေန.....ေကာင္းကင္သည္ေအးၿမၾကည္လင္လို႔သာေနသည္....။ ေဆာင္းညေတြကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးေသာ သူမ ဘယ္လိုလုပ္ၿငင္းလိမ့္မွာလဲ....။ နွစ္ေယာက္သား အေႏြးထည္ထူထူ၀တ္၊ ဦးထုပ္ ၊ လည္စီးပု၀ါ နွင့္ လက္အိတ္ေတြပါမက်န္ေသခ်ာ၀တ္အၿပီးမွာ အၿပင္ထြက္ခဲ့ၾကသည္...။ လင္းၿဖာေနတဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာ ၿမင္ၿမင္သမွ်သည္ ဆြတ္ဆြတ္ၿဖဴလို႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္.... သူမႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ တြဲခိုေနတာကိုပင္ သူသတိၿပဳမိေသးသည္...။

"ေဆာင္းရာသီညေတြဟာ သိပ္လွတာပဲေနာ္ ကို.."

"အင္း...."

"ၾကယ္ေတြရယ္ ဟိုးအေ၀းကေတာင္ေတြရယ္... အဲဒီေအာက္ဘက္က ေတာအုပ္ကေလးရယ္...အားလံုးသိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာဘဲ..."

"အင္း..."

         ေဆာင္းညရဲ႔ဖမ္းစားမွဳေအာက္မွာ သူကိုယ္တိုင္လည္းစကားလံုးေတြဆြ႔ံအေနၿပီေလ...။ ၿမိဳ႔ငယ္ေလးရဲ႔ မီးတိုင္ေတြေအာက္က လမ္းမေတြမွာေတာ့ လူသူကင္းရွင္းလို႔...။ ၿမိဳ႔လယ္ေခါင္မွာ တစ္ပင္တည္းအထီးက်န္ေနတဲ့ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ၾကီးကို ေနာက္ဆံုးတစ္ခါ သြားႏွဳတ္ဆက္ၾကတယ္...။ နာရီစင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ နာရီလက္တံႏွစ္ခု နံပါတ္ ၉ မွာတစ္ထပ္တည္းက်လုိ႔.... သူတို႔လက္ေတြလည္း ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္...။ 

         ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ ေႏြရယ္ မိုးရယ္ ေဆာင္းရယ္ ရာသီေတြအေၿပာင္းအလဲၿမန္လြန္းလွသည္....။ ေရကန္စပ္ေလွကေလးေတြ အနားက ပူေႏြးေႏြး ေႏြရာသီညေနခင္းေတြကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတၾကသလို.... ႏွစ္ေယာက္သား ထီးကေလးေဆာင္းကာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိုးရာသီလမ္းမေတြကိုလည္း သတိရရၾကသည္..။ သတိမထားလိုက္မီကုန္လြန္သြားေသာ ၿပကၡဒိန္စာမ်က္နွာမ်ားကို ေရတြက္ရင္း... အံၾသတမ္းတမိသည္.....။ တစ္ႏွစ္စာ အေမာေတြေၿပေစဖို႔အတြက္သာ ေဆာင္းဟာ ၿမင္ၿမင္သမွ်ပတ္၀န္းက်င္မွာ အစြမ္းကုန္လွပေပးေနေတာ့သည္ေလ...။ ႏွစ္သစ္ဟာ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေတြနဲ႔ ၾကိဳေနမွာလား... စိန္ေခၚမွဳေတြနဲ႔ ေစာင့္ေနမွာလားဆိုတာ မေရရာ.... သို႔ေသာ္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္နဲ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ လြမ္းေမာစရာေကာင္းေနတာေတာ့ အေသအခ်ာ...။

"လာေလ ကို... ေခ်ာင္းကေလးေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္.."

"အင္း... ၿဖည္းၿဖည္းသြား ေခ်ာမယ္.."

         ဒီဇင္ဘာရဲ႔ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႔ကိုၿဖတ္စီးေသာ ေခ်ာင္းကေလးပင္ေရေတြခဲေနသည္...။ ေရခဲေပၚနင္းလိုက္တိုင္း ေခ်ာမွာစိုးေသာေၾကာင့္ သတိထားေလွ်ာက္ေနရသည္....။ ေခ်ာင္းကိုၿဖတ္မိုးထားေသာ တံတားေလးသည္..နွင္းေတြေအာက္မွာ ၿငိမ္ကုပ္လို႔... ခ်စ္စရာပင္ေကာင္းေနေတာ့သည္...။ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာပင္ ...ႏွင္းပြင့္မ်ား တစတစေၾကြက်လာေတာ့သည္...။

      "သတိထား.." ဟု ေၿပာလို႔မဆံုးမီ သူမေၿခေခ်ာ္သြားသည္...။ အခ်ိန္မီစြာပင္ သူမကုိယ္ေလးကိုလွမ္းေပြ႔လိုက္နိင္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္...။  သူမမ်က္ႏွာပင္ ထိတ္လန္႔ၿခင္းတစ္မွဳန္မွ်မရွိ ၿပံဳးလို႔သာေနသည္...။

"ကိုက ၿမန္သားပဲ.."

"ဒါေပါ့..."

         သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၿပံဳးၾကည့္ရင္း ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ၾကသည္...။ ရယ္သံတို႔အဆံုး.....လေရာင္ၿဖာဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာင္းမ်က္ႏွာၿပင္ေပၚ အရိပ္တုိ႔ပူးကပ္သြားၾကသည္....။ ေခ်ာင္းအနီးအိမ္တစ္အိမ္မွ ခပ္တိုးတိုးေရဒီယိုသီခ်င္းသံတစ္ခု နွင္းဖတ္တို႔နဲ႔အတူ ပ်ံ႔လြင့္ေနဆဲ...။



Music Playlist at MixPod.com

(I do not own any rights for the music and picture used in the post)