အၿဖဴေရာင္ေတြကိုခ်စ္တတ္ေပမယ့္
အနက္ကိုလည္း မမုန္းခ်င္တဲ့ကုိယ္ဟာ
ႏွလံုးသားေရးရာနဲ႔ပတ္သတ္လာတဲ့အခါ
ၿပတ္ၿပတ္သားသားရွိခ်င္တာ
အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါပါ....
မွိဳင္းညိဳ႔ညိဳ႔သစ္ေတာအုပ္ေလး
ေရအိုင္ၾကည္ၾကည္ေလး
အေမႊးၿဖဴၿဖဴယုန္ကေလး
မဲနက္နက္ေတာက်ီးကန္းေလး
အားလံုးကို အေၿဖေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္...
ကိုယ့္ေမးခြန္းေတြမွာသာ
သူတို႔တစ္ေတြ ေတြေ၀မိန္းေမာလို႔ရယ္....
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းေတြ မဆံုးသလို
ကုိယ္ဟာလည္း
အေၿဖေတြ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး......
အဆံုးသတ္မွာေတာ့
ေၿမနီေရာင္ ေန႔ရက္ေတြအတြက္သာ
အိပ္မက္ေတြကို တိုင္တည္လို႔
ၾကယ္ေရာင္ေတြေအာက္
လြမ္းဆြတ္တမ္းတစြာ
ငိုေၾကြးမိေတာ့တယ္....
1 comments:
ဒီကဗ်ာေလးလည္း လွတယ္...၊
ကိုၿဖိဳးကဗ်ာေလးေတြမွာ အခုတေလာ အေရာင္ေတာ္ေတာ္ စံုတယ္၊ ဖတ္လိုက္တဲ့အခါ နားစည္ကို လာ 'ထိ' တယ္...။
Post a Comment