Wednesday, January 7, 2009

ေ၀း


ခဏေတာ့ေ၀းရဦးမယ္လို႔ ကိုယ္ထင္တယ္ကြယ္...။ ေ၀းရမယ္ဆုိေပမယ့္ စိတ္ေတာ့မပူလိုက္ပါနဲ႔.. ခဏတာသာေ၀းေနရၿခင္းမို႔ပါ။ မၾကာတဲ့အခ်ိန္ကာလတစ္ခုမွာေတာ့ ကိုယ္အေရာက္ၿပန္ခဲ့မွာပါ...။ ေ၀းေနတဲ့အေတာအတြင္းမွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႔မိတ္ေဆြေတြက မင္းကို ေႏြးေထြးမွဳေတြနဲ႔ ေစာင့္ေ႐ွာက္ၾကမွာပါ.. ။ ကိုယ့္အစားမင္းက ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြကို ရင္းႏွီးေဖာ္ေ႐ြမွဳေတြနဲ႔ တုန္႔ၿပန္ေပးပါ... ၾကင္နာမွဳေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္႐ႊင္မွဳေတြပါ မင္းခံစားရမွာပါ.။ ေအးၿမတဲ့ အလြမ္းေတြေ၀တတ္တဲ့ ေဆာင္းရာသီမွာ မင္းကိုထားခဲ့ရမွာကိုေတာ့ ကိုယ္တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး..။ ကို္ယ့္စိတ္ေတြ ေလလြင့္ေနခ်ိန္ အထီးက်န္ေနခ်ိန္မွာေႏြးေထြးၾကင္နာစြာၾကိဳဆိုခဲ့တဲ့ မင္းကိုေတာ့ကိုယ္တစ္သက္မေမ့ဘူး..။ တခါတရံေႏြးေထြးတဲ့ တခါတေလေအးၿမတဲ့ မင္းအရိပ္ေအာက္မွာ ခုိ၀င္အနားယူခိုက္ အထီးက်န္တတ္တဲ့ကိုယ့္အတြက္ မိတ္ေဆြေတြရခဲ့လို႔ မင္းကိုအၿမဲေက်းဇူးတင္ေနတာပါ...။ ခုသြားရမဲ့ ခရီးကလည္း ဘယ္လိုမွမလြဲေရွာင္သာတာမို႔ မင္းေလးကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးေစခ်င္တယ္..။ ကိုယ့္မွာစိတ္ကူးထားတဲ့အိပ္မက္ေတြ႐ွိသလို ညေတြဆိုရင္လည္း အိပ္မက္ေတြမက္တာေပါ့..။ မႏိုးထခ်င္ေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးရတဲ့အိပ္မက္ေတြရွိသလို ႐ုတ္တရက္လန္႔ႏိုးရတဲ့ညေတြလည္း မနည္းပါဘူး..။ ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္ေ႐ွ႔ဆက္ေလွ်ာက္ရမဲ့ လမ္းကေတာ့ ေခ်ာေမြ႔တစ္ခါ ၾကမ္းတမ္းတစ္လွည့္ၿဖစ္ေနမွာကိုေတာ့ ေသခ်ာသိထားတယ္..။ ၾကိဳသိမထားတဲ့ အနာဂတ္ကို အေကာင္းဆံုးရင္ဆိုင္မယ္လို႔ ၿပင္ဆင္ထားေပမဲ့ တစ္ခါခါေတာ့လည္း ေတြးပူမိေသးတယ္..။ ေ၀းလြန္းလွတဲ့ခရီးမိုင္ေတြအတြက္.. ကို္ယ္ဆက္ေလွ်ာက္ပါရေစ.. ကုိယ့္ကုိေစာင့္ၾကိဳေနမယ့္ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြဆီ တိုး၀င္ပါရေစ...........................မင္းေလးကိုယ့္ကိုနားလည္ေပးပါ.........။

ဘေလာ့ေလးနဲ႔ေတာ့ ေ၀းဦးမည္...။

3 comments:

sait phay yar said...

ေအာ္ ခြင့္စာနဲ႕ေတာင္ေတြ႕ေနေသးတယ္
ဘာမ်ားလည္းဖတ္လိုက္ရတာေနာက္ေတာ့ ခြင့္စာၾကီးပါလား
ဟီဟီ

Anonymous said...

ဘာျဖစ္လို႔လဲ သူငယ္ခ်င္း...?

ThuHninSee said...

bye.. :D