Thursday, March 29, 2012

မင္းရွိရာ

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတဲ့
သစ္ပင္တန္းတစ္ေလွ်ာက္
ရြက္ေၾကြေတာမြမြမွာ
မင္းကို..သတိရရင္း
ကိုယ္..ခပ္ဖြဖြေလးေလွ်ာက္ေနမိတယ္...

တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္ေတြ
ၾကယ္တာရာ ေသာ္တာလ၀န္းေတြနဲ႔
ပိုးစုန္းၾကဴးေလးေတြ အၿမဲလိုလိုပါတတ္တဲ့
ပံုၿပင္ေဟာင္းေလးေတြကိုလည္း
မင္းကို..တမ္းတရင္း
တိုးတိတ္စြာ ၿပန္လည္တူးဆြေနမိၿပန္တယ္...

ေ၀းကြာမွဳေတြနဲ႔
အိုမင္းၾကာၿမင့္ေစတဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုသာ
တဖက္သတ္
ခါးခါးသီးသီး မုန္းမိေနခဲ့ေပါ့....

အလြမ္းေတြထိန္းမရတဲ့အဆံုး
ပစၥဳပၸန္လွိဳင္းလံုးေတြၾကား
မင္းရွိရာ ေမွ်ာ္ေတြးမွန္းဆလို႔သာ...
ခပ္ေဆြးေဆြး ေလွာ္ခတ္ေနမိေတာ့တယ္...။

2 comments:

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုၿဖိဳးရဲ႕ ကဗ်ာေတြမွာ ဝိုးတဝါး ျဖစ္မႈေတြ၊ ျပက္ျပက္ ထင္ထင္ ႐ွိသေယာင္နဲ႔ မႈန္ဝါး၊ တိုးတိတ္သြား မႈေတြ၊ တစံုတရာကို ဖမ္းဆုပ္မိသလို ႐ွိၿပီးကာမွ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ မ႐ွိျခင္းေတြ ေတြ႔ရတယ္...၊

ဒီကဗ်ာေလးမွာလည္း အဲဒါေတြက အစီအရီ...။

မေလး said...

ၿဖိဳး...
ဘေလာဂ္ေလးကို ပစ္ထားတယ္..
စပန္ေတြေတာင္ ၀င္ေနၿပီ .. း)