မင္းရဲ႔အလွေတြက
သိပ္ကိုဖမ္းစားလြန္းေနပါလား
မိန္ရာသီရယ္...
တစ္ကမၻာလံုးက
လွပမွဳေတြေပါင္းစုထားသလိုဘဲကြယ္....
မင္းရဲ႔ရြက္ေၾကြေတြၾကားက
ငါခ်စ္ရသူရဲ႔
ေၿခသံဖြဖြေတြကိုလည္း ၿပန္ၾကားမိပါရဲ႔....
မင္းရဲ႔ ေကာင္းကင္က
ၾကယ္ေတြၾကားမွာလည္း
ငါ့ခ်စ္သူကို လိုက္လံရွာေဖြဖူးပါရဲ႔...
မင္းဖန္တီးထားတဲ့
ညေနခင္း တိမ္ေတြရဲ႔
ဆန္းၿပားမွဳေတြဟာလည္း
ငါ့ႏွလံုးသားဒဏ္ရာကို
ပိုလို႔သာ နက္ရွိဳင္းေစပါရဲ႔..
ခ်စ္သူကိုလည္း
အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္
သတိရ လြမ္းဆြတ္မိေစပါရဲ႔..
ငါခ်စ္ရတဲ့သူေတြနဲ႔
ေတြ႔ဆံုခြဲခြာခဲ့ဖူးရတဲ့
မင္းရဲ႔ ရာသီအလယ္
အခုေတာ့
ဆြံ႔အစြာ ငါအထီးက်န္မိတယ္.....
မိန္ရာသီေရ.......
စြယ္ေတာ္ၿဖဴေတြေလာက္ေတာင္မွ
မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ဘ၀အတြက္
သရဖီရနံ႔သင္းတဲ့
မင္းရဲ႔ေလၿပည္ေတြမွာ
တိုးတိတ္စြာ
လြင့္ပါေပ်ာက္ကြယ္သြားခြင့္ ၿပဳပါေတာ့လားကြယ္...
photo credit : cartmellgallery.com
1 comments:
“ငါ့ခ်စ္သူကို လိုက္လံရွာေဖြဖူးပါရဲ႔...” မွာ အသက္ တစ္၀ႀကီးရႈၿပီး ဆက္ဖတ္တယ္။
“ဆြံ႔အစြာ ငါအထီးက်န္မိတယ္.....” ထိ အသက္ေအာင့္ထားမိေနတယ္။
“လြင့္ပါေပ်ာက္ကြယ္သြားခြင့္ ၿပဳပါေတာ့လားကြယ္...
” မွာ ေပါ့ပါးသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။
ဟမ္... ငါ့ဖာသာကဗ်ာဖတ္တဲ့ အေၾကာင္း ဘာလို ့ ခ်ေရးေနမိပါလိမ့္.... ေသခ်ာတာေတ့ာ့ ကဗ်ာ သိပ္မခံစားဖူးတဲ့ ငါ ကဗ်ာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ေနမိ။
Post a Comment