Saturday, November 6, 2010

ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ၾကယ္

ခပ္ၿဖည္းၿဖည္း၀ဲကာေ၀႔ကာက်လာတဲ့ သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္အတြက္မဟုတ္ရင္ ကန္ေရၿပင္ကတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔သာေနေတာ့မယ္..။ အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ပိုးစုန္းၾကဴးတို႔ကသာ ေရစပ္မွာၿမဴးထူးေနၾကေလရဲ႔..။ သစ္ရြက္ေတြၾကား ေလတိုးလို႔ထြက္လာတဲ့အသံသာ ပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကီးစိုးလို႔ေနတယ္..။

" အနားမွာအၿမဲရွိေပးေနရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္..."

" ကိုယ္လဲဘယ္လိုလုပ္ ခြဲခြာလို႔ေနရက္မွာလဲ အခ်စ္ရယ္... "

" ဟိုးအေနာက္ေၿမာက္ယြန္းယြန္းက ၾကယ္ေလးႏွစ္ပြင့္ကိုၿမင္လားဟင္ ၊ ေပၚလာေတာ့လည္းအတူတူ ေပ်ာက္သြားေတာ့လည္းအတူတူ... သူတို႔ကိုၿမင္တိုင္း သိပ္သတိရတာပဲ........... "

သူမခႏၶာကိုယ္ေလးကိုသာ ခပ္ဖြဖြေထြးေပြ႔မိလိုက္ေတာ့တယ္..။ ေၿမာက္ၿပန္ေလနဲ႔အတူ သင္းပ်႔ံတဲ့ထင္းရွဴးရနံ႔ေတြဟာ အနီးအနားမွာ လႊမ္းၿခံဳေနေတာ့တယ္....။ တီးတုိးစကားသံေလးေတြ နားထဲမွာၾကားေယာင္လာတယ္... ေတာအုပ္အတြင္းက သစ္ပင္ေတြစကားေၿပာေနၾကတာဘဲထင္တယ္....။




ကႏၱာရရဲ႔ေၿခာက္ေသြ႔မွဳမွာ ရင္ထဲကပူေလာင္ၿပင္းၿပၿခင္းေတြနဲ႔စာရင္ ဘာမွမဆိုသာေလာက္ပါဘူး...။ ကႏၱာရမွာ ေလနီၾကမ္းေတြနဲ႔သာ ရွားေဇာင္းပင္ေတြနဲ႔သာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြလို.....။ ဖုန္ထူထူေတြရဲ႔ စကားလံုးေတြၾကားမလည္း မၾကာခဏဆိုသလို....မိန္းေမာအိပ္ေမာက်ဖူးပါရဲ႔ေလ....။

" အခ်စ္ေရ... ကိုယ္မၾကာခင္ၿပန္လာေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကို ဘာလို႔စာမေရးတာလဲကြယ္... သတိမရလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ မခ်စ္ေတာ့လိုလား အခ်စ္ရယ္..။ ကႏၱာရမွာ မင္းခ်စ္တတ္တဲ႔ ထင္းရူးနဲ႔စိန္ပန္းၿပာေတြမရွိေပမယ့္.... ခ်စ္စရာေၿမနီနီၿမိဳ႔ေလးေတြရွိတယ္...။ မၿပန္လာခင္ေတာ့ မင္းကိုအလည္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေခၚၿပခ်င္တယ္...။ အဲဒီအခါ သူတို႔ရဲ႔ မရိုးႏိုင္စရာပံုၿပင္ေလးေတြလည္း မင္းၾကားရလိမ့္မယ္...။ သိပ္ခ်စ္လို႔ တမ္းတမိတယ္အခ်စ္ရယ္... "

..........................
.........................................
..................................................

အဲဒီေန႔ကေတာ့ ... ေလနီးၾကမ္းေတြလည္းမတိုက္ခဲ့ဘူး...ဖုန္လံုးနီနီေတြလည္း ႏွဳတ္ဆိတ္လို႔ေနတယ္..။ ဆိတ္ၿငိမ္ေနတဲ့ ေၿမနီၿမိဳ႔ကေလးဟာ ၀မ္းနည္းတမ္းတၿခင္းေတြကိုသာ ေထြးပိုက္လို႔ကြယ္...။ ကႏၱာရအထက္ ေကာင္းကင္ၿပင္ဟာ ၾကည္လင္ၿပန္႔ၿပဴးလို႔္ရယ္...။ ဒါေပမယ့္...သို႔ေပမယ့္... အေနာက္ေၿမာက္အရပ္ဆီမွာေတာ့.... ၾကယ္ေလးတစ္လံုးသာ ခပ္မွိန္မွိန္လင္းလို႔ ေနေတာ့တယ္.....။

4 comments:

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုၿဖိဳးေရ... ၾကယ္ေတြစံုတဲ့အခါ ကႏၲာရညေတြကေတာ့ မက္မက္စက္စက္ကို လွတတ္တယ္ဗ်...၊

တစ္လံုးတည္းေသာ ၾကယ္မွိန္မွိန္ေလးေအာက္က ေျမနီ ၿမိဳ႕ေလးနဲ႔အတူ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္.....။

...အလင္းစက္မ်ား said...

လမင္းငိုတဲ့အခါ တိမ္ေတြ ၿပိဳသတဲ့........

ၿပိဳက်တဲ့ တိမ္ေတြ သူ ့ေနရာနဲ ့ သူ ့ အစီအစဥ္ ခ်ၿပီးတဲ့ အခါ.... အရမ္းလွပတဲ့........ ၾကယ္သံဇဥ္ကို ၾကားရပါတယ္တဲ့.........

ဒါကႏၱာရ အိမ္မက္ပါပဲ..............

Phyo Evergreen said...

အစ္ကို။ ။ အစက ကႏၱာရလိုမ်ိဳးေနရာကို မႏွစ္သက္ေလာက္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့မိတာ...၊ အခုေတာ့ အမွတ္ရစရာေတြရွိတဲ့ေနရာတိုင္းဟာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္..။

အေမွာင္ထုထဲက အလင္းစက္မ်ား။ ။ လမင္းဟာလွပေပမယ့္ ခံစားမွဳေတြၿပည့္လွ်ံလာေအာင္လည္း ဆြဲအားၾကီးတယ္..။

WWKM said...

ေရာက္လာတယ္ ကိုျဖိဳးေရ.
ဆံုခဲ႔ဘူးတဲ႔ ေမာင္ငယ္ ညီမငယ္ေလးေတြကို မၾကာခဏ သတိရမိေနသား...

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.

တီ၀ါ