Tuesday, October 26, 2010

သူမ



ညဥ္႔ငွက္ငယ္ေလးေတြေတာင္
အိပ္ေမာက်ကုန္တဲ့
ဒီလိုညမွာ
ရြက္ေၾကြေတြၾကား
ေလၿပည္ဟာ
ခပ္တိုးတိုး ေတးဆိုေနေလရဲ႔.....။

ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ ေကာင္းကင္မွာ
ၿပာလဲ့လဲ့ ၾကယ္ေတြသာ
နဂါးေငြ႔တန္းေတြၾကား
ၿမဴးထူးေပ်ာ္ပါးၾကလို႔ရယ္.....။

ခ်မ္းစိမ့္တဲ့ ရာသီဟာ
အလြမ္းေတြကို
ရြာက်သြားေစတယ္....။

သြားခဲ့ဖူးတဲ့
မိုးမခပင္ေအာက္၀ယ္
ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့
ခံုတန္းေလးထက္၀ယ္
အခါခါသာ ေဖြရွာ.....

သူ႔ကို လက္လႊတ္မိခ့ဲသည္လား
သူက ထားခဲ့ၿပီးလား...

နွလံုးသားမွာေတာ့
အေၿဖမသိႏိုင္တဲ့ တမ္းတၿခင္းေတြ။။

3 comments:

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ကဗ်ာေလးက လြမ္းစရာ..
မိုးမခပင္ကိုပါ ဓာတ္ပုံရိုက္ျပပါ..

...အလင္းစက္မ်ား said...

လြမ္းစရာ ေနရာ ..

လြမ္းစရာ ကဗ်ာ...

လြမ္းစရာ တီးလံုးေလးနဲ ့ ခံစားသြားတယ္......

(ရင္မွပြင့္ေသာ ကဗ်ာဟု မွတ္ခ်က္ေပး၏..... :P )

ညီလင္းသစ္ said...

“ခ်မ္းစိမ့္တဲ့ ရာသီဟာ အလြမ္းေတြကို ႐ြာက်သြားေစ တယ္”...။

႐ုိး႐ိုးေလးနဲ႔ကို လွတယ္..။