အခ်စ္တြက္တာ

ရူးသြပ္မွဳတစ္ခုေၾကာင့္.....အခ်စ္တစ္ခုဘ၀ ကိုယ့္မွာစခဲ့တယ္.....................................။

ခံစားမွဳေတြမ်ား ဆန္းၾကယ္လိုက္တာဆိုတာ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ကိုယ့္နွလံုးသားေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိုက္ထားလိုက္ၿပီေပါ့...။ ေန႔တာရွည္တဲ့ ဇြန္လရဲ႔႔ ေန႔တစ္ေန႔ ....... ေက်ာင္းၿပတင္းေပါက္မွာ ေကာင္းကင္ၿပာၿပာကို ေမာ္ၾကည့္ေနလိုက္တာမ်ား... မင္းမ်က္၀န္းေတြေတာင္ ရႊန္းစိုေတာက္ပလို႔...။ ၾကည္လင္တဲ့အၿပံဳးတစ္ခုနဲ႔တင္... အဲဒီေန႔က မင္းတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကို ညွိဳ႔ယူဖမ္းစားခဲ့တယ္....။ နက္ေမွာင္တဲ့ဆံပင္၊ ႏွာတံေၿဖာင့္စင္းစင္း၊ ဖမ္းစားလြန္းတဲ့မ်က္၀န္းတစ္စံု........ အို.... အားလံုးကိုုကိုယ္အလြတ္က်က္မိၿပီ..။ အၿဖဴနဲ႔အနက္ေရာယွက္လို႔ကာေနတဲ့ မင္းရဲ႔ ဖိနပ္ပါးတစ္ရံကေတာ့ မေမ့ႏိုင္တဲ့ စြဲလန္းမွဳတစ္ခုရဲ႔ အမွတ္အသားေပါ့........။ ဒါဟာ ရင္ခုန္ရာတစ္ခုရဲ႔ အစလို႔ေတာ့ မသိခဲ့ပါလို႔ ကိုယ္၀န္ခံေၿပာမွာ ရိုးသားစြာ.........။

မင္းအပါးနီးကပ္ခြင့္ရႏိုင္ဖို႔ မင္းအၾကိဳက္အလိုက္ေတြသိလာဖို႔ ၾကိဳးပမ္းခဲ့တာေတြၿပန္ေတြးလိုက္တိုင္း... ကိုယ္ကိုကိုယ္မယံုၾကည္ႏိုင္တာ အခါခါပဲ..။ ေကာ္ဖီမၾကာမၾကာေသာက္တတ္တဲ့ မင္းအတြက္ မက္ခြက္ေလးတစ္ခုလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာေတြ၊ မင္းၾကိဳက္တဲ့ ေရခဲသုပ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ စားခဲ့ဖူးတာေတြ..၊ မင္းႏွစ္သက္လြန္းပါတယ္ဆုိတဲ့ အဆိုေတာ္ကိုေတာင္ မင္းထက္ပိုၿပီး အားေပးခဲ့တာေတြ ဒါေတြဟာမင္းအတြက္ ကိုယ္ရဲ႔ ရည္စူးမွဳအစုစုပဲ..။

အဲဒီႏွစ္က ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ခါနီးေလေလ ကိုယ့္ရင္ေတြ ေႏြေနလိုပူၿပင္းလိုက္တာမ်ား.. စကားလံုးေတြေတာင္ အေငြ႔ပ်ံလို႔…..။ ကံၾကမၼာက အခြင့္အေရးေပးလို႔ေလ… ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးရက္မွာ စားပြဲခံုေအာက္ထဲက်န္ခဲ့တဲ့ ကြန္ပါဘူးေလးတစ္ခု အတန္းေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္တဲ့ ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္လာခဲ့တယ္..။ မထင္မွတ္ဘဲဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မင္းဓာတ္ပံုေလး ကြန္ပါဘူးေထာင့္မွာကပ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ.. ရင္ခုန္သံေတြမ်ား စည္းခ်က္ေတြေတာင္မွားကုန္တယ္…။ တကယ္မၿဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္.. မင္းတမင္ခ်န္ထားခဲ့တာလားလို႔ ေတြးမိတဲ့ကိုယ္ဟာ သိပ္ကိုစိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေနမလားေနာ္………။ ကုန္တာၾကာလြန္းတဲ့ ေႏြရက္ေတြမ်ားေလ…. ကိုယ့္ရင္ခုန္ႏွဳန္းကို မၾကာမၾကာ တို႔ထိလာကစားေနတယ္္…………….။

ကြန္ပါဘူးေလးေက်းဇူးေၾကာင့္ေလ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ေနာ္………။ ဒါေပမယ့္လည္း မင္းကိုၿပန္ေပးတဲ့အခ်ိန္ မင္းဘက္က ခံစားခ်က္တစ္စံုတစ္ရာမၿပေတာ့.. အဲဒီညကိုယ့္မွာ ရင္ပူစြာနဲ႔ အေတြးေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာ………….။ မင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္တဲ့အခ်ိန္ထိ မင္းရဲ႔ အေၿပာအဆို အေနအထိုင္ေတြကို… ရင္ထဲစြဲေနေအာင္ မွတ္ယူမိတာလည္း စြဲစြဲႏွစ္ႏွစ္ပါပဲ..။ ေက်ာင္းမလာတဲ့ရက္ေတြမွာ လြတ္ေနတဲ့မင္းထိုင္ခံုေလးကို ၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ရင္ေတြသိပ္ဟာတယ္…….။ ကိုယ့္ရဲ႔ အၿမတ္ႏိုးဆံုးအရာတစ္ခုခု..ပုန္းေရွာင္ထြက္ေၿပးေနသလို…………….။

ဒီဇင္ဘာနံနက္ခင္းေအးေအးေတြမွာ မင္းနဲ႔အတူ ကန္ေတာ္ၾကီးကိုပတ္ၿပီးေၿပးခဲ့တဲ့ရက္ေတြဟာ.. ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔အမွတ္အရဆံုး….။ ေက်ာင္းကေနေလ့လာေရးသြားတဲ့ကားေပၚမွာ မင္းရဲ႔ေဘးမွာ ထိုင္ခြင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ္တကယ္လြမ္းဆြတ္ေနဆဲပါ………..။ ကိုယ့္ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးဆိုတာေတြ မရွိခဲ့ဖူးေပမယ့္.. မင္းေရးေပးတဲ့ အမွတ္တရ စာအုပ္ေလးထဲကစာသားေတြနဲ႔ေတာ့ ကိုယ္ေလ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြနဲ႔ အတူ ဖ်ားနာခဲ့ဖူးတယ္..။

သို၀ွက္လြန္းတာလား……… တကယ္ပကတိခင္မင္တာ သက္သက္ပဲလားဆုိတာကိုေတာ့ မင္းေၿပာမွဘဲ ကိုယ္တကယ္သိေတာ့မယ္……..။ မင္းမ်က္၀န္းေတြကို အဓိပၸာယ္ဖတ္ရင္း.. မင္းအေၾကာင္းေတြကို ညညေတြးရင္း ကိုယ္တကယ္ ရင္ေမာတယ္…….။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ေတြ႔ခြင့္ရေအာင္ မင္းပံုရိပ္ေတြကို ေတြးေတာၿမင္ေယာင္ၿပီး တပ္မက္စြာအိပ္တတ္သူဟာ.. ရူးသြပ္စြာကိုယ္ပါ………..။

မင္းကိုေတြးလိုက္တိုင္းေလ ရင္ေတြထိန္းမရေအာင္ခုန္တယ္…..ခံစားမွဳေတြအတိုင္းအဆမဲ့စြာ လြမ္းၿခံဳတယ္..။ ဒါဟာအခ်စ္ဆိုရင္……………နွစ္ႏွစ္ကာကာေၿပာမယ္……. ကိုယ္မင္းကို ခ်စ္တယ္………………………….။ အေၿခအေနေတြမေပးခဲ့ေပမယ့္ အဆံုးမွာေတာ့လည္း “စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္သာၾကာမယ့္ ခ်စ္တယ္လို႔ဆုိတဲ့ ခဏတာ ဖြင့္ေၿပာစကားထက္၊ တစ္ဘ၀လံုးစာ ၿမတ္ၿမတ္ႏိုးႏိုး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ခ်စ္ခ်င္တဲ့ တစ္ကၽြန္းစံ ႏွလံုးသားရဲ႔အလိုမွာဘဲ နာခံ၀ပ္စင္းမိေတာ့တယ္….။ ”

ဖတ္မိလွ်င္ေတာ့ မင္းသိပါေစ……..မဖတ္မိလွ်င္လဲ ရွိပါေစေတာ့…………