မို

အခါလြန္မိုးေတြ
ခပ္ေစြေစြရြာတယ္..
သို႔ေပမဲ့လည္း..
အတူစီးဆင္းဖို႔အတြက္ေတာ့
ၿမစ္တစ္စင္းၿဖစ္မလာခဲ့...။

ေကာ္ဖီခပ္ေႏြးေႏြး..
ၿဖည္းၿဖည္းေမာ့ေသာက္မိတယ္..
သုိ႔ေသာ္..
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေရာက္ေနတဲ့ အာရံုတစ္စအတြက္ေတာ့
အသက္ကယ္ေဆး မမွီခဲ့..။

ရင္ခုန္သံေတြ
ြထိန္းမရေအာင္ က်ယ္ေလာင္ေနတယ္
ဒါေပမယ့္
မင္းနွလံုးသားကိုနွိဳးထဖို႔အတြက္..
အသံခ်ဲ႔စက္တစ္ခုေတာ့ ထပ္ၿပီးလိုအပ္ေနမလားဘဲ..။

အခ်စ္္ေရ..
စကားေတြလည္း ထပ္ၿပီးမဆိုခ်င္ဘူး
အေတြးမ်ားလည္း အေလလြင့္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး
အိပ္မက္ေတြလည္း အခါခါလန္႔မႏိုးခ်င္ေတာ့ဘူး
အဆံုးမွာေတာ့
မင္းကို ကိုယ္တကယ္ လက္မလႊတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး..။