Monday, November 25, 2013

ေတာင္ၾကီး


ဒီတစ္ေခါက္ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္တာ အခ်ိန္သိပ္မရလို႔ ေတာင္ၾကီးမွာ (၃)ညပဲအိပ္ၿဖစ္လိုက္တယ္..။ ေနာက္ဆံုးရက္ေတာ့ အဘိုးအဘြားေတြကိုလိုက္ကန္ေတာ့ၿဖစ္တယ္...။ သီတင္းကၽြတ္အခ်ိန္ဆိုေတာ့ အိမ္တိုင္းအိမ္တိုင္းမွာ ညဘက္ဆိုမီးေရာင္စံုေတြနဲ႔....။ ညဘက္ေတာ့ ေလတအားတိုက္လို႔ မီးပံုးေတြလံုးဝ ထြန္းလို႔မရဘူး... မီးသီးေတြဘဲထြန္းရတယ္...။


မနက္ေစာစာထၿပီး ေဒၚနန္းပန္ဆိုင္မွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲသြားစားၾကတယ္...။ ရန္ကုန္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲေတြစားလို႔မေကာင္းဘူး... အၿမဲစားၿဖစ္တဲ့ဆိုင္ကေတာ့ ၄၇ လမ္းထိပ္က "နန္းထိုက္" မွာ..။ အရည္တစ္ပြဲ အသုပ္တစ္ပြဲစားခဲ့တယ္... ပဲေသြးမၾကိဳက္လို႔ဖယ္စားတယ္... အဲဒီဆိုင္က တိုဖူူးေၾကာ္ စားေကာင္းတယ္.. အၿပင္ကၾကြပ္ေနၿပီး အထဲမွာ အရည္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလးနဲ႔..။


ေနခဲ့တဲ့ (၃)ရက္အတြင္း မိုးမရြာဘူး သိပ္လည္းမေအးဘဲ ေနသာၿပီးေနလို႔ေကာင္းတယ္...။ အိမ္ေကာင္း၊ ကားေကာင္း ေတြမ်ားလာတယ္...။ အဘိုးအဘြား နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြအားလံုး က်န္းက်န္မာမာနဲ႔ဘဲ....။ သြားခ်င္တဲ့ေနရာအခ်ိဳ႔မေရာက္ၿဖစ္ေပမယ့္... ေတြ႔ခ်င္သူအားလံုးကိုေတြ႔ခဲ့ရလို႔ ေက်နပ္ပါတယ္...။



အမိုးနီနီနဲ႔အိမ္ကေလးေတြ ၊ ခ်ယ္ရီနဲ႔ စိန္ပန္းၿပာေတြ၊  တိမ္တိုက္ေတြေအာက္က ေတာင္တန္းၿပာေတြ အားလံုးဟာ အခုေတာ့ လြမ္းစရာေတြပါ..။

Wednesday, November 13, 2013

ပင္းတယ ၊ ေတာင္ၾကီး


     ေတာင္ၾကီးေရာက္ေတာ့ ေနေတာင္ဝင္လုၿပီ.... အေအးဓာတ္မ်ားလည္း တစ္စတစ္စပိုကဲလာကာ
ခ်မ္းစိမ္႔လာသည္....။ အိမ္မွာညေနစာစားၿပီး.... ကားနဲ႔ၿမိဳ႔ထဲတစ္ပတ္ထြက္လည္ၿဖစ္သည္....။ စတိုးဆိုင္မ်ား၊ အကင္ဆိုင္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ၾကီးညေနခင္းသည္စည္ကားလို႔ေနသည္.......။

ေတာင္ၾကီးအဆင္း
ဟဲဟိုးအတက္လမ္း
     ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေတာ့ ေစာေစာထၿပီး ပင္းတယသို႔သြားဖို႔ၿပင္ဆင္ရသည္...။ ပင္းတယကိုမေရာက္ၿဖစ္သည္မွာ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလကတည္းကၿဖစ္သည္...အဲသည္တုန္းက ကံုလံုဆရာေတာ္ၾကီးကိုလည္း အခြင့္ၾကံဳစြာဖူးခဲ႔ရေသးသည္...။ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ ပင္းတယသို႔ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေရာက္ခဲ့ရၿပန္သည္....။

     ေတာင္ၾကီးအဆင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ပန္းဝါဝါေလးမ်ားႏွင့္ သာယာစိုၿပည္ေနသည္....။ ေတာင္ေအာက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္လွ်င္လည္း ၿမဴေတြဆိုင္းေနသည္႔ ေအးသာယာလြင္ၿပင္ကိုၿမင္ႏိုင္ေသးသည္....။ ဟဲဟိုးအတက္ ဘဝသံသရာတံတားေနရာႏွင့္ ဟဲဟိုးမွေအာင္ပန္းအတက္ ထင္ရူးပင္မ်ားစီတန္း ေနေသာေတာင္အတက္လမ္းကေလးမ်ားကို သေဘာအက်ဆံုးၿဖစ္သည္....။

ေအာင္ပန္းအတက္
ေအာင္ပန္းအတက္
ယူကလစ္ပင္တန္း
     ေအာင္ပန္းမဝင္မီ ယူကလစ္ပင္တန္းကိုၿမင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကအဲဒီနားမွာကားပ်က္ခဲ့ဖူးတာ ကိုအမွတ္ရေနေသးသည္.... ၁၉၉၅ ေလာက္ကၿဖစ္မည္..။ ေအာင္ပန္းေရာက္ေတာ့ ခ်ယ္ရီမွာ ခဏနားမုန္႔စားၿဖစ္ေသးသည္...။ ကုန္တင္ကုန္ခ်ၿဖင့္ စည္ကားေနေသာ ေအာင္ပန္းကေနမွ ပင္းတယသို႔ေၿမာက္အရပ္အတိုင္းခရီးႏွင္ခဲ့သည္...။ ပင္းတယဘက္လမ္းတစ္ေၾကာသည္ ေတာင္ကုန္းမ်ား နိမ္႔ခ်ည္ၿမင့္ခ်ည္ၿဖင့္ သာယာလွသည္.....။ ပန္းမုန္လာ၊ အာလူး၊ ခ်င္း ႏွင့္ ဂ်ံဳစိုက္ခင္းမ်ားအၾကား ရွမ္းကုန္းၿမင့္ဧ။္ ေၿမနီနီမ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္...။
ပန္းမုန္လာစိုက္ခင္းမ်ား
စိုက္ခင္းမ်ား
     က်ံဳး ႏွင့္ ေပြးလွ ၿမိဳ႔မ်ားကိုၿဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ၁၀နာရီခြဲေလာက္ပင္းတယကိုေရာက္ၾကသည္....အရင္အတိုင္းမေၿပာင္းမလဲရွိေနဆဲဘဲ..။
ပထမဆံုး ေရႊဥမင္လိုဏ္ဂူကိုသြားခဲ့ၾကသည္.. ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားလည္း အမ်ားအၿပား...။ အၾကိဳက္ဆံုးေနရာကား ေရႊဥမင္သို႔ ဓာတ္ေလွကားႏွင့္တက္ရန္ ၿဖတ္သြားရေတာ ေစာင္းတန္းေနရာေလးၿဖစ္သည္...။ ထုိေနရာမွ ပုန္းတလုတ္ကန္ႏွင့္အတူ ပင္းတယတစ္ၿမိဳ႔လံုးကို စီးမိုးၿပီးၾကည္႔ႏိုင္သည္....။ ဟိုးအေဝးမွ တိမ္စိုင္တိမ္လိပ္မ်ားႏွင့္ ေကာင္းကင္ၿပာၿပာေအာက္က ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းမ်ားကလည္း လြမ္းေမာစရာ....။ ရာသီဥတုကေတာ့ မပူမေအးႏွင့္ ေနလို႔အေကာင္းဆံုးၿဖစ္သည္...။


ပင္းတယအဝင္

ေရႊဥမင္ေစာင္းတန္းမွ
ေရႊဥမင္ေစာင္းတန္းမွ





အလယ္ဥမင္သို႔အသြားလမ္း


အလယ္ဥမင္မွ အၿပန္ေစာင္းတန္း

     ေရႊဥမင္ဂူအတြင္းမွ ဘုရားမ်ားဖူးၿပီး အလယ္ဥမင္သို႔ ဆက္သြားခဲ့သည္...။ အလယ္ဂူကိုေတာ့ လူသိပ္မသြားၾက..ႏိုင္ငံၿခားသားအခ်ိဳ႔သာေတြ႔ခဲ့သည္..။ အလယ္ဂူသြားရာေစာင္းတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတာင္ေစာင္းေတြမွာ ထင္ရူးပင္မ်ားႏွင့္စိမ္းစိုလို႔ေနသည္....။ အၿပန္ေတာ့ ေစ်းတန္းမွာ လက္ဖက္စို၊လက္ဖက္ေၿခာက္မ်ား ႏွင့္ လက္ေဆာင္ပစည္းအခ်ိဳ႔ဝယ္ခဲ့သည္..။ ပင္းတယၿမိဳ႔ထဲမွာေတာ့ ဘယ္မွမလည္ၿဖစ္ဘဲ... ဦးအစိတ္ဆုိင္မွာ ေန႔လည္စာစားၿပီး ေတာင္ၾကီးၿပန္ခဲ့တယ္....။






     ပင္းတယအၿပန္လမ္းမွာ တိမ္ေတြအံု႔ဆိုင္းကာ ေနေရာင္ၿခည္ေတြဟာ  တိမ္ေတြၾကားကေနလွပစြာၿဖာက်ေနခဲ့တယ္.....။  ဆံုေတြ႔ခ်ိိန္တိုင္းမွာ ၾကည္ႏူးရေပမယ့္...  ခြဲခြာခ်ိန္မွာေတာ့ နာက်င္ရစၿမဲပါဘဲ...။

Tuesday, October 29, 2013

ၿမန္မာၿပည္ အၿပန္တစ္ေခါက္


ၿမန္မာၿပည္ကို ခဏတာၿပန္ေရာက္ခဲ့တယ္....။
ရန္ကုန္၊ ေညာင္ေရႊ၊ ေတာင္ၾကီး နဲ႔ ပင္းတယ စတဲ့ေနရာေတြဆီ ေရာက္ခဲ့တယ္.... အားလံုးဟာ ေႏြးေထြးစြာၾကိဳဆိုလ်က္။
အခ်ိန္သိပ္မရေပမယ့္ ေတြ႔ခ်င္သူ ခ်စ္သူခင္သူအားလံုးကို ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ တကယ္ဝမ္းသာပါတယ္...။

 ေရႊတိဂံု


 ဟဲဟိုး အဆင္း

ရန္ကုန္မွာ တစ္ရက္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ ေတာင္ၾကီးကိုဆက္သြားခဲ့တယ္... ဟဲဟိုးေလယာဥ္ကြင္းကေတာ့ အရင္အတိုင္း မေၿပာင္းလဲ..။ ေလယာဥ္အဆင္း ေတာင္တန္း ေတာင္ကုန္းေတြနဲ႔ ေၿမနီနီစိုက္ခင္းေတြကို ၿပန္ေတြ႔လိုက္ရခ်ိန္ စိတ္ခံစားမွဳေတြဟာ ေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ပဲ....။


 
 ေညာင္ေရႊအဝင္

 ေတာင္ၾကီးမတက္မီ ဟဲဟိုးကေန ေညာင္ေရႊသို႔ အရင္သြားခဲ့တယ္... မေတြ႔တာႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီၿဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးအေဆြမ်ားကိုလည္း ဝမ္းပန္းတစ္သာၿပန္ေတြ႔ရတယ္...။
ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားပြဲအခ်ိန္မို႔ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႔ဟာ အသက္ဝင္စည္ကားလို႔ေနတယ္...။ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြလည္း အမ်ားအၿပား...။ 

 ေညာင္ေရႊမွအၿပန္


ေတာင္ၾကီးအတက္လမ္း

ေညာင္ေရႊကအၿပန္မွ ေတာင္ၾကီးဆက္တက္ခဲ့တယ္.... ေနဝင္ခ်ိန္မို႔ရွဳခင္းေတြက လြမ္းစရာပါ...။ ေတာင္အတက္မွာ ေလေအးေအးေလးေတြတိုက္ေနခဲ့တယ္... တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ ေအးစၿပဳလာၿပီ။ အိမ္ကလူေတြလည္း ေမွ်ာ္လွေရာေပါ့...။
ကားလမ္းေတြအဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႔ေၿဖာင့္ၿဖဴးၿပီး ရာသီဥတုလည္း ၾကည္လင္သာယာေနခဲ့တယ္...။

Monday, April 8, 2013

လြမ္းေလၿပည္

       
အေနာက္ယြန္းယြန္းဆီက ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ ေမးတင္ေနတဲ့ ေနဝန္းနီနီကို ၿမင္မိတဲ့အခိုက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘယ္ဘက္ရင္ခြင္ဆီမွာေတာ့ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ကိုက္ခဲလာသေယာင္....။ နာက်င္မွဳေတြနဲ႔အတူ ဒဏ္ရာေတြႏိုးထလာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လြမ္းေမာတတ္သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ကိုယ္႔ကိုကုိယ္ ၿပန္လည္ေတြ႔ရွိမိေလသည္...။

ေဝးလံတဲ့ ေၿမာက္အရပ္ေတြဆီက တိုက္ခတ္လာေလ့ရွိတဲ့ ေအးစိမ့္စိမ့္ညေနခင္းေလၿပည္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ တယုတယရွိခဲ့သည္...။ ေၿမာက္ၿပန္ေလတို႔ၿဖတ္သန္းတိုက္ခတ္ရာလာ အရပ္ေဒသမ်ားဆီမွ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳမ်ား၊ ၾကည္နူးစရာမ်ား ေလႏွင့္အတူပါလာေကာင္း ပါလာႏိုင္ပါသည္...။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႔ေလးကို ၿဖတ္သန္းေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ့ အလြမ္းေတြသာပါလာသည္ဟု ခံစားရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းဧ။္ အထင္ေတြလားဆိုတာ မေရရာခဲ့ပါ..။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အလြမ္းေတြအား သူမ ရွိႏိုင္မည့္ အရပ္ေဒသဆီသို႔ ေလၿပည္ေတြႏွင့္အတူ သယ္ေဆာင္ယူငင္သြားေစခ်င္လွေတာ့သည္...။


ညေနခင္းေတြေရာက္ၿပီဆို အိမ္ေရွ႔မွာထိုင္လို႔ အိပ္တန္းၿပန္ငွက္ကေလးမ်ားကို ေငးေမာၾကည့္ရသည္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဝတၱရားတစ္ခုလိုပင္..။ ငွက္ကေလးမ်ား ဘယ္အရပ္ကိုသြားလို႔ ဘယ္ဆီကိုမ်ားၿပန္ၾကမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္ေနတတ္ခဲ့တာ အခါခါ....။ တူယွဥ္တြဲလို႔ ပ်ံသန္းေနၾကတဲ့ ငွက္ကေလးေတြကို ေတြ႔တဲ့အခါ သူမအားလြမ္းဆြတ္ရသလို... တစ္ေကာင္တည္း အိပ္တန္းၿပန္ေနတဲ့ ငွက္ငယ္မ်ားကိုေတြ႔ရတဲ့အခါမွာလည္း အသနားပိုမိတာ ကၽြန္ေတာ္ပါ...။ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္လို႔ အလင္းေရာင္ေတြေပ်ာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ေမာကာ က်န္ေနၿမဲ...။         
                    
အထက္စီးကၿမင္ႏိုင္တဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးေပၚတက္လို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးအလင္းေရာင္ေတြေအာက္မွာ ၿမိဳ႔ကေလးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာဝပ္စင္းလို႔ေနတယ္...။ ေတာင္အတက္ေလွကားထစ္ေတြမွာေတာ့ သူမရဲ႔ အရိပ္ေယာင္မ်ား ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ..။ ယူကလစ္ပင္မ်ား စီတန္းေနတဲ့ လမ္းကေလးေတြ ထင္ရူးအုပ္အုပ္နဲ႔ေတာင္ကုန္းေလးေတြ... ပိရိဆိတ္ၿငိမ္စြာ....။ ေၿခလွမ္းေတြေအာက္က ကတၱရာလမ္းေတြသာ အလြမ္းရင့္ရင့္ေတြေအာက္မွာ ပိုလို႔ပင္နက္ေမွာင္သြားသေယာင္.....။

မရမ္းေရာင္ရင့္ရင့္ေကာင္းကင္ကို ေနာက္ခံၿပဳလို႔ ၿမိဳ႔ကေလးဝန္းက်င္ အေရွ႔အေနာက္ေတာင္တန္းေတြမွာေတာ့ ဒ႑ာရီဆန္စြာ ၿမဴေတြဆိုင္းလို႔ရယ္.....။ ေလၿပည္ညင္းတို႔ သယ္ေဆာင္သြားမည့္အလြမ္းေတြ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေတာင္စဥ္အထပ္ထပ္ေတြမွာ
ေဝ႔ဝဲက်န္ရစ္မေနေစဖို႔သာ ေတာင္ကုန္းထက္ကေစတီငယ္မွာ ခဝပ္ရိုးက်ိဳး ခပ္တိုးတိုးေလး ဆုေတာင္းေနမိေတာ့တယ္........။