Saturday, December 31, 2011

လြင့္ၿပယ္သြားေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ား

    
         ခပ္ေဆြးေဆြးသီခ်င္းသံတို႔က ေရဒီယိုစပီကာမွ ယိုစီးက်လာသည္.....။ မီးလင္းဖိုနေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေဘာ္ဘီထံမွ ေဟာက္သံတိုးတိုးေလးထြက္ေနသည္.... ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ႏွာကိုေတာင္မၿမင္ရ ခ်စ္စရာအေမြးပြလံုးေလးအၿဖစ္နဲ႔သာေတြ႔ရသည္...။ မီးဖုိထဲကထင္းေခ်ာင္းေတြကေတာ့ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္... ဒီလိုခ်စ္စရာအခ်ိန္မွာ ဘာကိုမ်ား မေက်မနပ္ၿဖစ္ေနၾကသလဲ.....။ တခ်က္မွာ ေအးစိမ့္သြားေတာ့အသိေၾကာင့္ ၿပတင္းေပါက္တံခါး မပိတ္ရေသးမွန္းသတိရမိသည္....ေလေတြက စိမ္းကားစြာေအးစက္လွခ်ည္လား...။ မွန္ခ်ပ္ေတြကတစ္ဆင့္ ခပ္ၿဖာၿဖာက်ေရာက္ေနေသာ လေရာင္သည္ ခ်မ္းစိမ့္ၿခင္းကိုပိုၿပီးထူခဲေစသေယာင္္... ။ ၿပတင္းေပါက္အၿပင္ဘက္တြင္ အိမ္ေၿခငယ္ငယ္ေလးေတြ ႏွင္းေတြေအာက္မွာ အိပ္ေမာက်လို႔ေနသည္..... မီးလံုး၀ါ၀ါေလးေတြ လင္းေနတဲ့အိမ္တိုင္းရဲ႔ ေခါင္းတိုင္ေတြမွာေတာ့ မီးခိုးေတြတလူလူနွင့္...။

         အခ်ိန္ေစာေသးတာပဲေလ....သူမလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်င္သလား ေမးၾကည့္ဦးမွေလ....။ အၿပင္ဘက္မွာႏွင္းေတြေတာ့က်မေန.....ေကာင္းကင္သည္ေအးၿမၾကည္လင္လို႔သာေနသည္....။ ေဆာင္းညေတြကို ခ်စ္ၿမတ္ႏိုးေသာ သူမ ဘယ္လိုလုပ္ၿငင္းလိမ့္မွာလဲ....။ နွစ္ေယာက္သား အေႏြးထည္ထူထူ၀တ္၊ ဦးထုပ္ ၊ လည္စီးပု၀ါ နွင့္ လက္အိတ္ေတြပါမက်န္ေသခ်ာ၀တ္အၿပီးမွာ အၿပင္ထြက္ခဲ့ၾကသည္...။ လင္းၿဖာေနတဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာ ၿမင္ၿမင္သမွ်သည္ ဆြတ္ဆြတ္ၿဖဴလို႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည္.... သူမႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွာ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ တြဲခိုေနတာကိုပင္ သူသတိၿပဳမိေသးသည္...။

"ေဆာင္းရာသီညေတြဟာ သိပ္လွတာပဲေနာ္ ကို.."

"အင္း...."

"ၾကယ္ေတြရယ္ ဟိုးအေ၀းကေတာင္ေတြရယ္... အဲဒီေအာက္ဘက္က ေတာအုပ္ကေလးရယ္...အားလံုးသိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာဘဲ..."

"အင္း..."

         ေဆာင္းညရဲ႔ဖမ္းစားမွဳေအာက္မွာ သူကိုယ္တိုင္လည္းစကားလံုးေတြဆြ႔ံအေနၿပီေလ...။ ၿမိဳ႔ငယ္ေလးရဲ႔ မီးတိုင္ေတြေအာက္က လမ္းမေတြမွာေတာ့ လူသူကင္းရွင္းလို႔...။ ၿမိဳ႔လယ္ေခါင္မွာ တစ္ပင္တည္းအထီးက်န္ေနတဲ့ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ၾကီးကို ေနာက္ဆံုးတစ္ခါ သြားႏွဳတ္ဆက္ၾကတယ္...။ နာရီစင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ နာရီလက္တံႏွစ္ခု နံပါတ္ ၉ မွာတစ္ထပ္တည္းက်လုိ႔.... သူတို႔လက္ေတြလည္း ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္...။ 

         ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ ေႏြရယ္ မိုးရယ္ ေဆာင္းရယ္ ရာသီေတြအေၿပာင္းအလဲၿမန္လြန္းလွသည္....။ ေရကန္စပ္ေလွကေလးေတြ အနားက ပူေႏြးေႏြး ေႏြရာသီညေနခင္းေတြကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတၾကသလို.... ႏွစ္ေယာက္သား ထီးကေလးေဆာင္းကာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိုးရာသီလမ္းမေတြကိုလည္း သတိရရၾကသည္..။ သတိမထားလိုက္မီကုန္လြန္သြားေသာ ၿပကၡဒိန္စာမ်က္နွာမ်ားကို ေရတြက္ရင္း... အံၾသတမ္းတမိသည္.....။ တစ္ႏွစ္စာ အေမာေတြေၿပေစဖို႔အတြက္သာ ေဆာင္းဟာ ၿမင္ၿမင္သမွ်ပတ္၀န္းက်င္မွာ အစြမ္းကုန္လွပေပးေနေတာ့သည္ေလ...။ ႏွစ္သစ္ဟာ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေတြနဲ႔ ၾကိဳေနမွာလား... စိန္ေခၚမွဳေတြနဲ႔ ေစာင့္ေနမွာလားဆိုတာ မေရရာ.... သို႔ေသာ္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္နဲ႔ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ လြမ္းေမာစရာေကာင္းေနတာေတာ့ အေသအခ်ာ...။


"လာေလ ကို... ေခ်ာင္းကေလးေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္.."

"အင္း... ၿဖည္းၿဖည္းသြား ေခ်ာမယ္.."

         ဒီဇင္ဘာရဲ႔ အေအးဓာတ္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႔ကိုၿဖတ္စီးေသာ ေခ်ာင္းကေလးပင္ေရေတြခဲေနသည္...။ ေရခဲေပၚနင္းလိုက္တိုင္း ေခ်ာမွာစိုးေသာေၾကာင့္ သတိထားေလွ်ာက္ေနရသည္....။ ေခ်ာင္းကိုၿဖတ္မိုးထားေသာ တံတားေလးသည္..နွင္းေတြေအာက္မွာ ၿငိမ္ကုပ္လို႔... ခ်စ္စရာပင္ေကာင္းေနေတာ့သည္...။ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာပင္ ...ႏွင္းပြင့္မ်ား တစတစေၾကြက်လာေတာ့သည္...။

      "သတိထား.." ဟု ေၿပာလို႔မဆံုးမီ သူမေၿခေခ်ာ္သြားသည္...။ အခ်ိန္မီစြာပင္ သူမကုိယ္ေလးကိုလွမ္းေပြ႔လိုက္နိင္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္...။  သူမမ်က္ႏွာပင္ ထိတ္လန္႔ၿခင္းတစ္မွဳန္မွ်မရွိ ၿပံဳးလို႔သာေနသည္...။

"ကိုက ၿမန္သားပဲ.."

"ဒါေပါ့..."

         သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၿပံဳးၾကည့္ရင္း ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ၾကသည္...။ ရယ္သံတို႔အဆံုး.....လေရာင္ၿဖာဆင္းေနတဲ့ ေခ်ာင္းမ်က္ႏွာၿပင္ေပၚ အရိပ္တုိ႔ပူးကပ္သြားၾကသည္....။ ေခ်ာင္းအနီးအိမ္တစ္အိမ္မွ ခပ္တိုးတိုးေရဒီယိုသီခ်င္းသံတစ္ခု နွင္းဖတ္တို႔နဲ႔အတူ ပ်ံ႔လြင့္ေနဆဲ...။


MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com


(I do not own any rights for the music and picture used in the post)

Saturday, November 19, 2011

ၿမန္မာၿပည္ခရီး - ၁၀ (ဟိုပံုး ထမ္ဆမ့္ဂူ)

အခု ခရီးစဥ္အမွတ္(၁၀)ေရးမလို႔လုပ္တုန္း ဘယ္မွာဆံုးထားသလဲလို႔ အမွတ္(၉)ကိုၿပန္ၾကည့္ေတာ့ ဟိုးစက္တင္ဘာလကတည္းကပါလား...။ ခဏေလးလို႔ထင္ထားေပမယ့္ ၂လေတာင္ရွိသြားၿပီး..အခ်ိန္ေတြမ်ားၿမန္ခ်က္ဗ်ာ..တစ္လဆိုခဏေလးဘဲ..။ ယူတားခရီးတုန္းကလို ဘေက်ာက္နမိတ္ဖတ္ခဲ့သလိုမ်ားၿဖစ္ေနသလားမသိဘူး...လဆက္ကိုၿဖစ္ေနေတာ့တယ္..။ သြားခဲ့တာေတြၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ၿပီး အခုခ်ိန္ေတာင္ေကာက္ကာငင္ကာ ၿပန္သြားလိုက္ခ်င္တယ္..ဒီအခ်ိန္ခရီးသြားလို႔ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေလ..။


အင္းေလးကေနအၿပန္က်ေတာ့ေမာၿပီး ညဘက္အိပ္လို႔အေတာ္ေကာင္းသြားတယ္..။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ပိုင္း အိမ္မွာ သံဃာငါးပါးဆြမ္းကပ္ၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ပိုင္းအခ်ိန္ရေနတာနဲ႔ ထမ္ဆမ့္ဂူဘက္သြားဖို႔ၿပင္ၾကတယ္... ၾကံဳတုန္းေတာ့တစ္ခါေလာက္ေရာက္ဖူးေအာင္သြားခ်င္တယ္ေလ..။ ေန႔လည္တစ္နာရီခြဲေလာက္အိမ္ကထြက္ၿဖစ္တယ္... အဲဒီအခ်ိန္ေတာ့ ေကာင္းကင္ကမိုးသားနည္းနည္းရွိတာကလြဲလို႔ ၾကည္လင္ေနတယ္..။ မင္းလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ၿဖတ္လာၿပီးမွ ေဂါက္ကြင္းနားကေနဟိုပံုးဘက္ဆက္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္..။ ေတာင္ၾကီးနဲ႔ဟိုပံုးက ၁၀ မိုင္ေလာက္ေတာ့ ေ၀းမယ္ထင္တယ္...ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အခုခ်ိန္ထိဟိုပံုးမွမေရာက္ဖူးေသးဘူး...ေဂါက္ကြင္းေက်ာ္လို႔တစ္ခါမွမသြားဖူးေသးဘူး...။





 

ဟိုပံုးဘက္အသြား ေတာင္အဆင္းလမ္းကသာယာတယ္...ဟိုးေအာက္မွာေတာင္ကုန္းေလးေတြ အိမ္ေၿခေတြနဲ႔ ...အေ၀းမွာေတာ့ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ေတာင္တန္းၾကီးေတြ... ခပ္ရိပ္ရိပ္မိုးသားေအာင္မွာ လြမ္းစရာမွိဳင္းညိဳ႔လို႔ေနတယ္...။ ဟိုပံုးၿမိဳ႔အေသးေလးတစ္ခုဘဲ....အဲဒီကေနထမ္ဆမ့္ဂူကို ၁၀ မိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ဆက္သြားရေသးတယ္...။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စိမ္းစိုေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ေၿမနီနီစိုက္ခင္းေလးေတြက စိတ္ကိုေအးခ်မ္းေစတယ္..။ လမ္းၾကမ္းတယ္လို႔ လူေတြေၿပာကေပမယ့္...ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားတုန္းကေတာ့ လမ္းေကာင္းပါတယ္... ကိုက္၅၀၀ ေလာက္လမ္းနည္းနည္းၾကမ္းေပမယ့္ က်န္တာကေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ၿဖဴးၿဖဴးပါဘဲ...။

သြားရင္းနဲ႔ ဟိုပံုးကိုရင္ေလးေက်ာင္းဘက္သြားတဲ့လမ္းခြဲေလးေတြ႔တယ္...ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာကိုရင္ေလးေက်ာင္းရွိတဲ့ေတာင္ကုန္းကိုၿမင္ေနရတယ္...။ အတြင္းလည္းေတာ္ေတာ္၀င္ရအုန္းမွာရယ္..အခ်ိန္မရတာရယ္ေၾကာင့္ အ၀င္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး..။ ဖတ္ခ်င္ရင္ေတာ့ မစူးႏြယ္ေလး ဘေလာ့မွာသြားဖတ္လို႔ရတယ္..ပံုေတြလည္းလွတယ္..။ အဲဒီကေနဆက္သြားၿပီးေတာ့မွ ေတာင္အတက္ၿပန္စၿပန္ေရာ...သိပ္ေတာ့မသြားရေတာ့ဘူး...ခဏေလာက္ေမာင္းၿပီးမွာ ထမ္ဆမ့္ဂူကိုေရာက္ပါတယ္...။ ေတာင္အတက္လမ္းေတြကမတ္တယ္...ကုန္တင္ကားၾကီးေတြေတာ့ၿဖည္းၿဖည္းေမာင္းသြားေနၾကတာပါ...။ ပါလာတဲ့ေတာင္ၾကီးကၾကီးေတာ္ကေတာ့ေၿပာတယ္...အဲဒီကစလို႔ေတာင္အတက္ေတာင္အဆင္းေတြခ်ည္းဘဲတဲ့...သူကေတာင္ၾကီးနဲ႔ လင္းေခးအသြားအၿပန္လုပ္ေနက်ေလ...။ အေမဖက္ကအဘြားတို႔က လင္းေခးဇာတိေတြေလ..အေဖဘက္ကေညာင္ေရႊ ေတာင္ၾကီးေပါ့..။


 
 


ဂူေပါက္ဆီသြားဖို႔အတြက္ လမ္းမကေနကုန္းေလွ်ာလမ္းအတိုင္းဆင္းသြားရတယ္..ကားလည္းဆင္းလို႔ရေအာင္ကားလမ္းလုပ္ေပးထားပါတယ္..။ ဂူကအဆင္းလမ္းအဆံုးမွာပါ...အ၀င္ကမွာ သိပ္လွတဲ့ေက်ာက္ဆက္ပန္းဆြဲေတြေတြ႔ရတယ္...။ ဒါမ်ိဳးအရင္က တီဗီထဲမွာဘဲေတြ႔ဖူးတာ....ပင္းတယနဲ႔လည္းမတူးဘူး...။ ဂူအတြင္းမွာေတာ့ ေက်ာက္ဆက္ပန္းဆြဲေတြလက္ညွိဳးထိုးမလြဲေအာင္ ေတြ႔ရတယ္.....ဂူကေဘးတိုက္လည္းက်ယ္တယ္..မ်က္နွာက်က္လည္းၿမင့္တယ္...။ အေပၚဘက္မွာေရတံခြန္တို႔ မရွိလို႔ထင္တယ္..ေက်ာက္ဆက္ေတြကေန ေရသိပ္မက်ဘူး...။ ဂူအတြင္းမွာေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြ ေရစီးေနတယ္... တစ္ၿခားေရာက္ဖူးတဲ့ဂူေတြမွာလိုပဲ ေအးစိမ့္မွဳေတာ့အေသအခ်ာခံစားရတယ္...။ 


  

 
 
ပင္းတယလိုမ်ိဳးဘုရားဆင္းတု ရုပ္ပြားေတာ္ေတြသိပ္မ်ားေသးဘူး...တစ္ခ်ိဳ႔ေတြထုဆစ္လို႔ၿပီးေသးတာေတြလည္း ရွိတယ္..။ လက္နက္ကိုင္တပ္သား တစ္ေယာက္စနွစ္ေယာက္စေတာ့ ဟိုတစ္ေထာင့္ဒီတစ္ေထာင့္မွာေတြ႔ရတယ္...။ ဂူအတြင္းပိုင္းကေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္တယ္....။ အလယ္ပိုင္းမွာေတာ့ ၿမတ္စြာဘုရား ဓမၼံစၾကာတရားဦးေဟာေနပံု ဆင္းတုေတြရွိတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာမွာ ေက်ာက္ဆက္ပန္းဆြဲေတြက်ေနတာ...ဂူၾကမ္းၿပင္ကိုေတာင္ထိေနတယ္....။ လမ္းအဆံုးမွာ ေရထြက္နဲ႔ေရတံခြန္အနိမ့္စားေလး ရွိတယ္...ေရစီးေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးၾကမ္းတယ္...ဆက္သြားလို႔မရေတာ့လို႔သာ လမ္းဆံုးတယ္ေၿပာရတာ...ေရထြက္ေနတဲ့အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ ဂူကမဆံုးေသးဘူး...။ တကယ္ေတာ့ အခုလိုလူေတြသြားလို႔ရေနတဲ့ေနရာေတြက ဂူရဲ႔သံုးပံုတစ္ပံုဘဲရွိေသးတယ္လို႔သိရတယ္...ဟုတ္တယ္ တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာလို႔ လမ္းလုပ္လို႔မၿပီးေသးတာေတြေတြ႔ခဲ့တယ္...။

 

 
 လမ္းအဆံုး

ဂူအၿပင္ဘက္မွာ ဂူအတြင္းကေရေတြနဲ႔စီးေနတဲ့ေခ်ာင္းကေလးရွိတယ္...အထြက္မွာ မိုးဖြဲေလးေတြက်လာလို႔ သိပ္ၿပီးအခ်ိန္မရဘူး...ထမင္းေကၽြးတဲ့ဘက္လည္းမသြားၿဖစ္ဘူး..စားခဲ့ၿပီးၿပီမို႔...။ ဟိုပံုးေရထြက္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီကၾကက္ေၾကာ္ေကာင္းတယ္ဆိုလာနဲ႔ အိမ္ကလူေတြစားရေအာင္ ၀ယ္ၿပန္ခဲ့တယ္....။  ဟိုပံုးၿမိဳ႔ထဲက ေမြေတာ္ဘုရားလည္း ၀င္ဖူးခဲ့ပါတယ္...။ 

 ဟိုပံုးၿမိဳ႔



အၿပန္မွာေတာ့ မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်လာၿပီ...အခ်ိန္လည္းမေစာေတာ့ဘူး..။ မိုးသည္းသည္းမွာ ေတာင္ခိုးေတြနဲ႔ၿမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွေမ့မွာမဟုတ္ဘူး...။ ေတာင္ၾကီးအ၀င္ လမ္းေပၚမွာေတာ့ၿမဴေတြသိပ္သိပ္သည္းသည္းက်လာၿပီ...။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့.......ေတာင္ေပၚေၿမရဲ႔ညေနခင္းကေတာ့ .......လြမ္းေမာဖြယ္ရာေအးခ်မ္းလို႔ေနခဲ့တယ္..။

Saturday, October 29, 2011

ရြက္ေၾကြ




ေဆာင္းဦးရာသီမ်ိဳးမွာ
ေရာ္ရြက္၀ါေတြေၾကြက်တတ္ေပမယ့္..
ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြသာ
ေဆာင္းရဲ႔ေအးၿမၿခင္းနဲ႔အတူ..
ဆထပ္တိုး သိပ္သည္းလာခဲ့တယ္....။

ေလအေ၀့မွာ
သစ္ရြက္တို႔ လြင့္ပ်ံသလို..
စိတ္အစဥ္ဟာ
အတိတ္ေဟာင္းမွာသာ ေ၀့၀ဲက်န္ရစ္တယ္...။

ခမ္းနားမွဳေတြရဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ
နာက်င္ရမွဳေတြနဲ႔ ေပးဆပ္ရသလို...
ခ်စ္ၿခင္းမ်ားရဲ႔ ဒ႑ာရီမွာလည္း
စြန္႔လႊတ္ရမွဳေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ...

အခ်စ္စစ္ကို
အခါလြန္မွ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ..........
.............. ..................
.............. ..................

ၾကယ္တာရာေတြစံုတဲ့
ကတၱီပါေကာင္းကင္ၿပင္ကို
တိတ္တခိုးေမာ့ၾကည့္လို႔
ႏွလံုးသားငယ္ခမ်ာ...ႏြမ္းလ်စြာ
ခပ္ယဲ့ယဲ့သာ ၿပံဳးရွာေလေတာ့တယ္.....။



(မေလး ရဲ႔ၾကယ္ေတြအေၾကာင္းကေန ခံစားၿပီးေရးၿဖစ္တာပါ)

Thursday, October 20, 2011

အခ်စ္ေတြအတြက္ အသင့္ပါ

အခ်စ္ေတြအတြက္ အသင့္ၿဖစ္ပါၿပီဆိုမွ
ဒီလိုပဲ ပုန္းေရွာင္လို႔ေနအုန္းမွာလားကြယ္
သင့္ရဲ႔..ခ်ဳပ္ေနွာင္မွဳေတြမွာ အက်ဥ္းခံဖုိ႔အတြက္
ကိုယ္ပိုင္..လြတ္လပ္မွဳေတြ လက္ငင္းေဆာင္ယူသြားပါေလ....

ေပးဆပ္ဖို႔လည္း အသင့္ပါ...
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ နဲ႔ ေၾကကြဲမွဳေတြ
အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေစာင့္ရပါေစ..
သင့္ရဲ႔ နွစ္လိုမွဳေတြမွဳေတြမွာသာ ခိုနားခြင့္ေပးပါ..

အဆင္မသင့္မွဳေတြကိုသာ ရံဖန္ရံခါ..စိုးထိတ္လို႔
ရင့္က်က္မွဳေတြၿပည့္စံုေအာင္သာ..
အသင္ကိုယ္တိုင္...ညႊန္ၾကားၿပသပါေလာ့...
လိုတာရၾကပါေစဆိုေပမယ့္..
တူညီတဲ့ေတာင္းဆိုမွဳေတြဟာ..
မနက္ၿဖန္ရဲ႔ နံရံမ်ားမွာ
ပဲ့တင္သံ ရိုက္ခတ္လို႔သာ ရွိေနေတာ့မယ္...

အခ်ိန္မေရြး အသင့္ပါ..
သင့္ရဲ႔ေခၚသံေတြ ၾကားႏိုင္ေအာင္သာ..
နားတစ္စံုေလာက္ေတာ့ ငွားရမ္းေပးသနားပါ..
ညည္းညဴမွဳကင္းစြာ ၀န္ခံကတိၿပဳမွာမို႔
ကၽြႏု္ပ္ေစာင့္ေနမယ္ဆိုတာသာ
သင္လက္ခံၾကားသိႏိုင္ပါေစ...

အခြင့္သာ နည္းနည္းရမယ္ဆိုရင္..
ကၽြႏု္ပ္ရဲ႔ စိတ္ရွည္တတ္မွဳ၊ ၾကင္နာတတ္မွဳ
သစၥာရွိမွဳ နဲ႔ ေၿဖာင့္မွန္မွဳေတြကို...
အႏုပညာနဲ႔ ဂီတပါမက်န္
သက္၀င္ကိန္းေအာင္းမွဳရွိတဲ့ အရာရာတိုင္းကို
နွလံုးသားအရင္းခံလို႔
ၿမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတတ္သူ အသင့္အား...
ဖြင့္ဟသက္ေသၿပခြင့္ၿပဳပါေလ...

အခ်စ္ေတြအတြက္ အသင့္ပါ..
လက္ခံမယ္ဆိုရင္ေတာ့..
သင့္ရဲ႔ လက္ထပ္သင္ၾကားမွဳေတြေအာက္မွာ
ကၽြႏ္ုပ္ၾကိဳးစားမွဳေတြ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ရပါေစမယ္...

ကၽြႏ္ုပ္ရဲ႔
အၿမင္..
အသံ..
အေတြးနဲ႔..
စိတ္နွလံုး..
အားလံုးကို ေပးအပ္လို႔
အသင့္ၿဖစ္ပါၿပီ ......အသင္......

ေန႔ရက္ေတြကိုသာ ေစာင့္စားလို႔
အခ်စ္ေတြအတြက္ အသင့္ၿဖစ္ပါၿပီ သခင္....

အသင့္ပါ....သခင္..



(Idia Arie ရဲ႔ Ready for Love သီခ်င္းကိုၾကိဳက္လြန္းတာမို႔ နားလည္သလိုဘာသာၿပန္မိတာပါ..။ India ကေတာ့ဘုရားသခင္ကိုရည္စူးတာလို႔ဆိုတယ္... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ခံစားနားဆင္ပါတယ္..ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကင္းတဲ့ အႏုပညာမဟုတ္ပါလား)

Friday, September 23, 2011

ၿမန္မာၿပည္ခရီး - ၉ (အင္းေလး)

      
                 ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေရာက္ေတာ့ ေညာင္ေရႊဆင္းၿပီးအင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသြားဖို႔အစီအစဥ္ဆြဲတယ္..။ မသြားခင္ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားခ်င္တာနဲ႔ ေဒၚနန္းပန္ဆိုင္မွာသြားစားၾကတယ္....ေဒၚထြမ္းဆိုင္ကရွိေနရာေၿပာင္းသြားလား...မဖြင့္ေတာ့ဘူးလားမသိဘူး...အရင္ေနရာမွာေတာ့မရွိေတာ့ဘူး..။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲမစားရတာၾကာလို႔ သိပ္စားေကာင္းတယ္..အရည္နဲ႔စားတယ္..ဘဲေသြးမၾကိဳက္လို႔မထည့္ဘူး..။ ရန္ကုန္ကရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္...၄၆ လမ္းထိပ္က နန္းထိုက္ကလြဲလို႔ တစ္ၿခားဆိုင္မစားၿဖစ္ဘူး...။ တိုဖူးေၾကာ္လည္း ေကာင္းမွေကာင္းဘဲ...အၿပင္ကၾကြပ္ၿပီး အထဲကတိုဖူးရည္လိုမ်ိဳးေပ်ာ္ေနတာ...။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲေနာက္တစ္ပြဲစားခ်င္ေပမယ့္ ဗိုက္မဆံ့ေတာ့ဘူး... အေမမကုန္လို႔က်န္တာပဲကုန္ေအာင္စားေပးလိုက္တယ္..။







  
ၿပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔အိမ္မွာ သံဃာေတာ္ ၅ ငါးဆြမ္းကပ္မွာေၾကာင့္ အေမနဲ႔ေစ်း၀ယ္လိုက္ကူေပးတယ္..။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ သိပ္လတ္ဆတ္တယ္....မုန္လာဥ၊ ေရႊပဲသီး၊ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ နံနံပင္၊ ရွမ္းနံနံ စံုလို႔ဘဲ...တစ္ၿခားအရြက္ေတြ နာမည္ေတာ့မသိဘူး ။ ၿပီးေတာ့ စ၀္စံထြန္းေစ်းနားက ဓမၼသုခေက်ာင္းမွာ အလွဴအတြက္သြားေလွ်ာက္တယ္...အဲဒီအခ်ိန္ထိေနသာေနတုန္း...ေၿမာက္ဘက္မွာတိမ္ေတြလည္းသိပ္လွတယ္...။ ၿပီးေတာ့မွ အိမ္တစ္ေခါက္ၿပန္ ပစၥည္းေတြထားၿပီး ေညာင္ေရႊဆင္းခဲ့တယ္..။ အဆင္းက်ေတာ့ မိုးသားေတြတက္လာတယ္...မတတ္ႏိုင္ဘူးေရာက္ေအာင္သြားရမွာဘဲေလ...ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားမဖူးၿဖစ္တာ ၂၀၀၁ ကတည္းကဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသြားၿပီး...ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ ၿပန္ေရာက္ၿဖစ္မလဲဆိုတာလည္း မေသခ်ာဘူးေလဗ်ာ..။ ေညာင္ေရႊကို ေအးသာယာစက္မွဳဇုန္ဘက္ကမသြားဘဲ...ေရႊေညာင္ကေနတစ္ဆင့္ လမ္းေဟာင္းအတိုင္းသြားတယ္...။ ငယ္ငယ္ကေညာင္ေရႊလိုက္သြားရင္သိပ္ပ်င္းတယ္... လမ္းမွာကိုပ်င္စရာေကာင္းေနတာ.. ။ တကယ္ေတာ့ ေရႊေညာင္ကေန ေညာင္ေရႊကို ဘယ္ေလာက္မွမၾကာဘူး မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ဘဲေမာင္းရတာ..လမ္းကေတာ့ တစ္ၿခမ္းေကာင္း က်န္တစ္ၿခမ္းမေကာင္းေပါ့..။ အခုတစ္ခါေတာ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရွဳခင္းေတြ သိပ္လွေနတယ္လို႔ထင္တယ္....မေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလို႔လည္းၿဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္...။ စိမ္းညိဳ႔ညိဳ႔ေတာင္တန္းေတြကို ခ်စ္လို႔ ပံုေတြအမ်ားၾကီးရိုက္ၿဖစ္တယ္...။
 
 ေရႊေညာင္ေစ်းေန႔









 ေညာင္ေရႊၿမိဳ႔အ၀င္

ေညာင္ေရႊေရာက္ေတာ့ အမ်ိဳးေတြသြားႏွဳတ္ဆက္ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ပဲစက္ေလွလိုက္ငွားေပးပါတယ္.. သူတို႔ေတြကစကားအေၿပာအဆို ရိုးတယ္... ေယာင္လည္းေယာင္တတ္တယ္..ရီလည္းရီရတယ္..။ စင္ေယာ္ ဇင္ေယာ္ စင္ေရာ္ ဇင္ေရာ္ (ဘယ္တစ္ခုအမွန္လဲမသိဘူး ေနာက္ဆံုးတစ္ခုမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္) အစာအတင္းလိုက္ေရာင္းလို႔၀ယ္လိုက္တယ္..ၿပီးေတာ့မွ ငါေတာ္ေတာ္အတာပဲလို႔ ဒီအခ်ိန္ဘယ္က ဇင္ေယာ္ရွိမွာလဲ ...ေဆာင္းတြင္းမွရွိမွာေပါ့..။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါ ကရားစူးေၾကာ္ပါ ပဲနဲ႔လုပ္တယ္ထင္တယ္ ... ငယ္ငယ္ကေတာ့ အစားပစ္ေကၽြးရင္ ဇင္ေယာ္တစ္ခု ကိုယ္တစ္ခုပဲ ....။ စက္ေလွစီးေတာ့ မိုးေတြအံု႔ေနၿပီ ရြာေတာ့မရြာဘူး.... ေလေအးေအးေတြ မ်က္နွာကိုလာတိုးေနတာေတာ့ သေဘာက်တယ္...။ ေတာင္ေတြဆီမွာလည္းမိုးေတြညိဳ႔လို...လြမ္းစရာေကာင္းေနတယ္...။ အင္းေလးမွာရြာတဲ့မိုးဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးခပ္တိုးတိုးညည္းၿဖစ္တယ္.... ။ အင္းထဲကေရေတြ ေနာက္ေနတယ္.. ..တစ္ခ်ိဳ႔ေနရာေတြေတာ့ၾကည္တယ္..။။ အဓိကကေတာ့ ဘုရာဖူးဖို႔ဘဲ.. တစ္ၿခားဘယ္မွာ ဆက္သြားဖို႔အစီအစဥ္မရွိဘူး....။ ဘုရားေရာက္ေတာ့ လူရွင္းေနတယ္...ခါတိုင္းလို႔ လူမမ်ားဘူး ...အဲဒါပဲေကာင္းတယ္...။ ဆုေတြတစ္သီၾကီးမေတာင္းေတာ့ဘူး... "ဘ၀မွာ ေၿဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့လမ္းကိုဘဲ ေလွ်ာက္လွမ္းရပါလိုဧ။္" လို႔ဘဲဆုေတာင္းၿဖစ္တယ္...အဲဒီဆုေတာင္းကို သိပ္သေဘာက်ေနတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားေအာက္ဘက္ကေစ်းဆိုင္နည္းနည္းပါးပါး၀င္ၾကည့္ၿဖစ္တယ္...လက္ေဆာင္ေပးဖို႔..။ ဒီကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မင္းတို႔ၿမန္မာၿပည္က ထအမွတ္တရပစၥည္းတစ္ခုခု၀ယ္ခဲ့ေပးဆိုလို႔...ေလွနဲ႔တံငါသည္ပံုသစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတာေလး၀ယ္ၿဖစ္တယ္..။







  



 
 တစ္ၿခားဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူး...အခ်ိန္လည္းသိပ္မရဘူးဆိုေတာ့ ေညာင္ေရႊကိုဘဲတန္းၿပန္တယ္...။ ေန႔လည္စာဆိုေတာ့ ဟူပင္မွာစားတယ္...ထမင္းေၾကာ္၊ထမင္းေပါင္း နဲ႔ ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္ေၾကာ္ ..။ ဟူပင္ေဟာ္တယ္မွာ မဂၤလာေဆာင္တစ္ခုလုပ္ေနတယ္...။ ေနာက္ေတာ့ ၿပင္သာေက်ာင္းက ဘၾကီးဘုန္းၾကီးကို...သြားကန္ေတာ့တယ္...ကုန္စံုဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ ၾကီးေတာ္ရဲ႔ေမာင္ေပါ့.. ။ အဲဒီမွာ ေက်ာက္ၿဖဴၿပီးရုပ္ပြားေတာ္ရွိတယ္...ေနပူခံဘုရားလို႔လည္းေခၚၾကတယ္...ေက်ာင္းေဆာင္ေဆာက္ အမိုးမိုးလို႔မရဘူးတဲ့... မဟုတ္ရင္မိုးၾကိဳးပစ္တယ္ဆိုဘဲ.. နဂါးကမိုးထားၿပီးသားမို႔ အမိုးမိုးဖို႔မလိုဘူးလို႔ေၿပာၾကတယ္..။ ဘုရားသမိုင္းေၾကာင္းေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး... စာဖတ္သူေတြထဲကသိသူရွိရင္လည္း အမ်ားဗဟုသုတရဖို႔ ေၿပာၿပသြားလို႔ရတယ္..။ အဲဒီကေန အေရွ႔ဘက္ကိုၾကည့္ရင္ ေတာင္တန္းေတြသိပ္လွတယ္... စပါးခင္းေတြကလည္းစိမ္းစိုၿပီး ေရေတြကလည္း ၾကည္လို႔ ေအာက္ေၿခကိုေတာင္ၿမင္ေနရတယ္..။ အခ်ိန္မရလို႔ ေညာင္ေရႊကအမ်ိဳးေတြအိိမ္အကုန္ မလည္လိုက္ရဘူး.... ေနာက္ဘယ္မွၿပန္ေရာက္ၿဖစ္မလဲမသိဘူး...။







 

အၿပန္ေတာင္ၾကီးအတက္မွာ အမ်ားေၿပာေၿပာေနတဲ့ ေအးသာယာ၀ိုင္ၿခံ၀င္ၾကည့္ၿဖစ္တယ္... ၀ိုင္အေၾကာင္းလည္းနားမလည္ ေသာက္လည္းမေသာက္တတ္ေတာ့ ရွဳခင္းေတြဘဲၾကည့္ခဲ့တယ္...။ လုပ္ထားတဲ့သူရဲ႔ အေတြးနဲ႔ ေနရာေရြးတာေလးသေဘာက်တယ္...။ ေတာင္ကုန္းတစ္ေလွ်ာက္ စီတန္းေနတဲ႔ စပ်စ္ပင္ေတြနဲ႔ ေနာက္ခံေတာင္တန္းေတြ တကယ္လိုက္ဖက္တယ္..။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က် အဲလို ၿခံေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခ်င္တယ္...။