“ ေမ.... ဒီေန႔ထမင္းေၾကာ္လား.....”
“သားကလဲ သိရဲ႔သားနဲ႔ လာေမးေနၿပန္ၿပီ..... လက္ဖက္ရည္ေတာ့မေဖ်ာ္ရေသးဘူး...
သားေဖ်ာ္လိုက္ပါလား.. အေမက သားေဖ်ာ္တာေသာက္ခ်င္တာ........”
အေမေၾကာ္ေပးေသာ ထမင္းေၾကာ္သည္.. ခ်မ္းေအးေအးနံနက္ခင္းတြင္ ၀မ္းေႏြးစရာ အစာအာဟာရတစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္..။ ထမင္းေၾကာ္မဆိုထားႏွင့္ အေမလုပ္ေပးသမွ် အစားအစာမွန္သမွ်သည္.. သူ႔အတြက္ေတာ့ အေကာင္းမြန္ဆံုးအစားအစာမ်ားပင္ၿဖစ္သည္..။
နံနက္ေစာေစာၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရာသီဥတုသည္ေအးစိမ့္ၿပီး... ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးၿမဴေတြနွင့္ မွဳန္၀ါးေနသည္...။ အေမေရာ သူပါ ဒီလိုရာသီဥတုမ်ိဳးတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရသည္ကို သေဘာက်သည္...။
“ေမ သားတို႔ ပန္းၿခံသြားမလား.. ဒီေန႔လမ္းေလွ်ာက္လို႔ေကာင္းမယ္..”
“ေကာင္းသားဘဲ ... သားဘယ္ေတာ့သြားမလဲ...”
“ခဏေနသြားမယ္..ေမ အၿပန္က်ရင္ ေက်ာင္းလဲ၀င္ရဦးမယ္... ဒီေန႔ အလွဴ႐ွင္ေတြ႐ွိတယ္.. ခုေလာက္ထြက္မွ အေတာ္ဘဲ”
“ဒါဆို အေမ အ၀တ္အစားသြားလဲလိုက္မယ္..................”
ကားၿဖဴေလးသည္.. လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေၿဖာင့္ေၿဖာင့္ေၿပးကာ .. ေတာင္ေၿခ႐ွိ ပန္းၿခံသို႔ဦးတည္ေနသည္..... ၿမဴနွင္းေတြကေတာ့ သိပ္သည္းေနဆဲ...။ ဒီပန္းၿခံေလးကေတာ့ အေမနွင့္သူ... အေမာေၿပရာ..အေမေၿဖေနၾက ေနရာေလးတစ္ခု လို႔ေၿပာလို႔ရသည္...။
“ဟာ .. အန္တီနဲ႔ အစ္ကို အေစာၾကီးပါလားဗ်... ေနေကာင္းၾကတယ္ေနာ္...”
“ေအး ေမာင္ေက်ာ္ရယ္ ေနေကာင္းပါတယ္ကြယ္... ဒီေန႔ရာသီဥတုက အန္တီတို႔အၾကိဳက္မို႔ ပန္းေတြလည္းၾကည့္ရေအာင္ဆိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတာ..”
“တစ္ၿခားသူေတြေကာ..ဘာလုပ္ေနၾကလဲ...”
“ပန္းခူးတဲ့သူက ခူး ၊ တစ္ခ်ိဳ႔က ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေနၾကတယ္ အစ္ကို”
“ေကာင္းတယ္.. လုပ္စရာ႐ွိတာသြားလုပ္ေတာ့ .. ဟိုဘက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္ဦးမယ္... ”
ဒီပန္းၿခံေလး စၿပီးေဆာက္ခဲ့သည္မွာအခ်ိန္အားၿဖင့္ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ႐ွိၿပီၿဖစ္သည္........။ ဒီႏွစ္မ်ားအတြင္း ပန္းလာၾကည့္သူ ၊ ၀ယ္သူ ၊ လာေရာက္လည္ပတ္သူတို႔နွင့္လည္း စည္ကားခဲ့သည္...။ ဒီေတာင္ေၿခကေနရာေလးသည္... သူစိတ္ကူးထားသည္ႏွင့္ အံကိုက္ပင္ၿဖစ္ေနသည္။ နံနက္ေစာေစာတြင္ ပြင့္တတ္ေသာပန္းတို႔၏သင္းရနံ႔က လာေရာက္သူကို ၾကည္ႏူးခ်မ္းေၿမ႔ေစသည္မွာ အမွန္ပင္...။ အေမ့ကိုၾကည့္ေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ နွင္းဆီပန္းေတြခူးရင္း ၿပံဳးေနသည္...။ ေရကန္ငယ္ေလးကိုၾကည့္ေတာ့ ေရေငြ႔ေတြေ၀ေနသည္.........။ ငွက္ကေလးမ်ားကက်ီက်ီက်ာက်ာႏွင့္ ...ထင္း႐ွဴးပင္ေတြေပၚမွာေတာ့ ႐ွဥ့္ေလးေတြ တစ္ပင္ႏွင့္တစ္ပင္ခုန္ကူးေနသည္...။
“သား အခ်ိန္လဲၾကည့္ဦး.. ခဏေန ေက်ာင္းသြားဖို႔ေနာက္က်ေနမယ္ေနာ္...”
“ဟုတ္သားဘဲ.ေမ... ခုေလာက္ထြက္ရင္ အေတာ္ဘဲေနမွာ”
ေက်ာင္းေ႐ွ႔ေရာက္ေတာ့ ကေလးေတြ ေၿမကြက္လပ္မွာ ေဆာ့ေနၾကသည္...။ ေက်ာင္းတံခါးကို ေက်ာ္႐ံု႐ွိေသး...
“ဟာ ဟိုမွာ ဦးဦးနဲ႔ဖြားဖြားလာၿပီ... လာၾကေဟ့....”
အသံေသးေသးဆူဆူေလးမ်ားၿဖင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေအာ္က အလုအယက္ေၿပးလာၾကသည္....။ ပကတိ ၿဖဴစင္ၾကည္လင္ေနေသာ မ်က္နွာေလးေတြကိုၾကည့္ရသည္မွာ.. စိတ္ခ်မ္းေၿမ႔စရာၿဖစ္သည္..။
“ဦးေလးနဲ႔ အန္တီ အလွဴ႐ွင္ေတြေရာက္ေနၾကၿပီလား........”
“ခုနေလးတင္ဘဲေရာက္တယ္ သားေရ... ဧည့္ခန္းထဲမွာေစာင့္ေနၾကတယ္..”
“ကၽြန္မတို႔ေတာင္ေနာက္က်ေနၿပီ ... ပန္းၿခံသြားၿပီး ပန္းေတြခူးေနတာေလ.....”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘမဲ့ေဂဟာကို ခုလိုတကူးတက လာေရာက္လွဴဒါန္းေပးတာ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးပါဘူး”
“ရပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ခုလို တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ေနရာေတြကို လွဴခြင့္ရတာကိုပဲ ၀မ္းေၿမာက္လွပါၿပီ... ”
“ေန႔လည္စာ ထမင္းစားသြားပါဦးလားဗ်ာ... ...”
“ဟား ... ဆာေနတာနဲ႔အေတာ္ဘဲ...”
ကေလးေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ေနၾကတာကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ၾကည္ႏူးရသည္..။ ဒီေက်ာင္းသည္... သူ႔ဘ၀၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္.....။ ေက်ာင္းဟုေခၚရေလာက္ေအာင္ေတာ့ မၿပီးၿပည့္စံုေသး... ဆရာအင္အားႏွင့္ ေက်ာင္းေဆာင္လည္း တိုးခ်ဲ႔ဖို႔လိုေသးသည္...။ ေတာ္ေတာ္လည္း ၿပည့္စံုေအာင္ၿဖစ္ဖို႔ေတာ့ ၾကိဳးစားရေပဦးမည္..။
“သား... အေမေတာ့ ဒီမွာဆက္ေနလုိက္ဦးမယ္... ညေနမွဘဲ လာၾကိဳေတာ့ေလ”
“ရတယ္..ေမ.. ခဏေနေတာ့သြားဖို႔တစ္ခု႐ွိတယ္... ”
“ေန႔လည္စာ စားသြားပါလား.....သား”
“မစားေတာ့ဘူးေမ.. ဟိုေရာက္မွဘဲ စားေတာ့မယ္...”
ခဏၾကာေတာ့ အေမ့ကိုႏွဳတ္ဆက္ၿပီးထြက္လာခဲ့သည္...။ ခ်ိန္းထားသည့္ေနရာႏွင့္ ကသိပ္မေ၀း ၁၀ မိနစ္ေလာက္သာ ကားေမာင္းရသည္...။ သူ႔အက်င့္အတိုင္း.. အခ်ိန္ေစာေရာက္ေနခဲ့သည္...။
စားေသာက္ဆိုင္သည္... ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ .. ၿပတင္းေပါက္မွၾကည့္လွ်င္ၿမိဳ႔႐ွဳခင္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုၿမင္ရသည္...။ ေခါင္မိုးနီနီႏွင့္ အိမ္ကေလးေတြ...၊ ဟိုးအေ၀းက ၿမဴေတြအံု႔ေနတဲ့ေတာင္ၿပာတန္းေတြ ၊ စိမ္းေမွာင္ေမွာင္ ထင္း႐ွဴးေတာအုပ္ေတြ အားလံုးၿမင္ရသည္..။ ေတာင္ကုန္းစိမ္းစိမ္းေပၚက ၿဖဴပုပုနဲ႔ ေပၚလြင္ေနသည့္ ဒီစားေသာက္ဆိုင္ေလးမွာေတြ႔ရန္ သူကိုယ္တိုင္ စိတ္ၾကိဳက္ေ႐ြးခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္...။ စားပြဲခင္း ၀ါ၀ါနုနုနွင့္... ပန္းအိုးၿဖဴၿဖဴထဲက ႏွင္းဆီနီနီတို႔ လိုက္ဖက္သည္ကိုလည္း ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမိသည္..။ တံခါးေပါက္မွာ ေခါင္းေလာင္းသံလြင္လြင္ေလးၾကားရၿပီး မၾကာမီ အၿဖဴေရာင္ဖဲၾကိဳးေလး တစ္စ လြင့္လာသလို ခံစားရသည္..။
“ကို-- ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္..”
“ဟုတ္ပါတယ္.. မ-- လားဗ်ာ..”
“ဟုတ္ကဲ့ ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီလားဟင္”
“မ..မၾကာေသးပါဘူး.. ”
ေန႔လည္စားစားၿပီးခ်ိန္တြင္ .... Bee Gees ရဲ႔ To Love Somebody သီခ်င္းသံကပ်ံ႔လြင့္လာသည္...။ အၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ လက္သြားသည္ကိုေတြ႔ရသည္....။
“ဘယ္သြားခ်င္လဲ လို္က္ပို႔ေပးမယ္ေလ...”
“သြားခ်င္တဲ႔ေနရာ သြားပါ..”
“ေၿပာပါ.. ”
“သြားခ်င္တဲ့ဆီသာ သြားပါဆို..”
“တကယ္ေၿပာတာေနာ္..”
“တကယ္...”
ေတာင္ကုန္းေပၚကဆင္းေတာ့ လိပ္ၿပာေလးနွစ္ေကာင္ ေလွကားထစ္တေလွ်ာက္၀ဲပ်ံသြားသည္...။ ေကာင္းကင္ၾကည့္ေတာ့ တိမ္တိုက္ေတြ တၿဖည္းၿဖည္းစုသြားသည္..။ ေနၿခည္တန္းေလးတစ္ခု တိမ္ေတြၾကားက လွပစြာ ဆင္းသက္လာသည္........................။
ၿမဴးတက္ဂ္ထားတဲ့ ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵအေၾကာင္းကို ေနာင္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ ပံုေဖာ္ၾကည့္တာပါ...။
4 comments:
ၾကည္ႏူစရာေကာင္းလိုက္တာ ဖတ္ရင္းနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာသလိုပဲ
သြားခ်င္တဲ့ဆီသြားပါဆိုၿပီး ဘယ္မ်ားေရာက္သြားပါလိမ့္ း)
ေဟ့းးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ေက်းဇူးေနာ္ေရးေပးလို႔ေလ
ေတာ္လိုက္တဲ့သယ္ရင္းေလ
ျမဴးသယ္ရင္းေျပား၇ဖူးရယ္ေလ
ေၾသာ္..နျဖိဳးေလး ေနာင္လာမယ္႔ အနွစ္ ၂၀အထိ
မိန္းမ မရရွာေသးပါလားေနာ္...
အဟမ္းးးးးးးး
တစ္ခုခုေတာ႔ တစ္ခုခုပဲ။
အစ္မလဲ ေတြးခ်င္ရာေတြးျပီး ျပဳံးျပီး ျပန္သြားပါျပီ။
သြားခ်င္ရာသြားပါလို႔ တစ္ကယ္ေျပာတတ္ေသာ.. မိန္းကေလးနွင္႔ ဆုံပါေစ ေမာင္ေလးေရ..
normally ေတာ႔ ဟိုပို႔ေပး သည္ပို႔ေပး ေျပာတတ္ၾကတယ္ၾကားဖူးလို႔ :D
Post a Comment